Ezio – The making of Mr Spoons

Een van de leuke dingen van recenseren voor File Under is dat je in aanraking komt met heel veel muziek die je nog niet op de grote grijze iPod in je hoofd hebt opgeslagen. Om in het favorietenlijstje terecht te komen moet een plaat echter wel iets bijzonders hebben. Volgens de website van de band is Ezio ‘the best kept secret of the music business’. Ik vrees dat ze op mijn harde schijf ook in een geheim hoekje verdwijnen.The making of Mr Spoonsis de re-release van een cd uit 2003. Een re-release betekent meestal ‘groot succes’, en dat zou kunnen, want volgens mij zijn er heel veel mensen die wél van melodieuze semi- akoestische poprock houden. De muziek doet me een beetje aan Counting Crows met Spaanse tokkelgitaren denken – en die zijn tenslotte heel populair! Alleen niet bij mij. De akoestische gitaren zijn gelijk ook het meest in het gehoor springende element van Ezio, want verder is het allemaal wel erg gemiddeld. Op de hele cd staat geen enkele compositie die meteen opvalt als ‘bijzonder’, ‘anders’ of ‘uniek’. Dat hoeft ook niet per se, maar als je bij de meeste nummers na een minuut of drie het gevoel hebt dat het allang afgelopen had moeten zijn zit je je gewoon te vervelen! De stem van de zanger is een beetje bibberig en soms wat hees a la Van Morrison. Alweer zo’n artiest waar velen van houden, maar ik niet. De teksten daarentegen zijn helemaal niet zo beroerd. Het zijn intieme menselijke observaties die perfect aansluiten bij de muziek, met af en toe zelfs een leuke vondst: ‘and shadow boxers face the wall, not to be alone’. Ik kijk naar de muur en zie niks. Misschien ben ik wel echt de enige die niet van dit soort muziek houdt…

mij=Zomba / Rough Trade