Het zal u niet ontgaan zijn dat ik nogal een liefhebber ben van het genre dat ik gerontorock heb gedoopt, klassieke hardrock. Daarnaast bespreek ik hier het een en ander aan progrock. Nooit had ik gedacht nog iets als gerontoprogrock te kunnen bespreken. Okee, voor sommigen is die term een tautologie, omdat ze progrock per definitie als verouderd beschouwen, maar dat laat ik even buiten beschouwing. Jaugernaut (a.d.) is het kindje van Jim Johnston. In 1984 bracht Johnston een eigen beheer-cd uit met de band Jaugernaut, maar ondanks lovende kritieken bleef een platencontract uit. De band viel uit elkaar en op een na verlieten alle leden de muziek. Alleen drummer Jeff Wade ging door en belandde in Metal Church en Presto Ballet. Johnston, inmiddels computerprogrammeur, kreeg plots een mailtje van een Belgische fan of hij die Johnston van Jaugernaut was en het muziekbloed begon toch weer te stromen. Alleen bij Johnston overigens, vandaar de toevoeging (a.d.). Met materiaal dat grotendeels uit 1995 stamt sloeg bassist/zanger Johnston aan het knutselen en het resultaat is een heerlijke nostalgietrip in de progrock. Contra-Mantra is deel een van een conceptalbum. Over beide delen heeft Johnston bijna drie jaar gedaan en deel 2 zal volgend jaar verschijnen. Johnston’s progrock is geen eindeloze stroom bliepjes en piepjes, maar een authentiek klinkend geheel. Technisch niet allemaal vlekkeloos, met hier en daar een randje pomprock en bomvol goede melodieën is dit een verademing tussen alle overgeproduceerde prog.
mij=Eigen Beheer