Kate Bush – Aerial

Dingen die ik mooi vind: blaadjes die naar beneden dwarrelen als de wind aan ze trekt, de zon die doorbreekt op een regenachtige dag en de foto die ik maakte boven op een berg. Ontdekken dat de tweede cd van een dubbel-cd mooier kan zijn dan de eerste en dat vertellen aan de kat die op de bank ligt te slapen. Mijn oma die met haar vierennegentig jaar vanuit haar stoel geniet van de tuin, de mus die rondfladdert en na lang twijfelen toch dat stukje brood uit mijn hand eet. Wakker worden naast jou en je in je ogen zien wrijven vlak voordat je doorhebt dat ik naar je lig te kijken, op je blote voeten door de zee lopen en wensen dat de dag nooit zou eindigen. Een oude vriendin tegenkomen die ik twintig jaar geleden kwijt geraakt was en ontdekken dat ze nog veel leuker is dan ze ooit was. De wasmachine die zijn rondjes draait en vol gillende woede het water uit de was klopt. Van een berg afskieën en me verbazen dat er geen einde aan de afdaling lijkt te komen. Wakker worden van het geluid van vogels om vier uur in de morgen. Kamperen op de rand van een klif en languit in het gras kijken naar de zonsopkomst. En de nieuwe cd van Kate Bush, Aerial. Omdat die alles in zich heeft dat ik hierboven schreef.

mij=Capitol / EMI