De eerste keer dat ik het zei lachte iemand me uit, maar ik zeg het gewoon nog een keer: Australië is het nieuwe België. Down Under is waar de nieuwe muziek vandaan komt. Opeens zijn ze er, na een reis van 16.000 kilometer zijn ze hier. Australische singer-songwriters, en het zijn allemaal vrouwen. Na schooldisco-diva Delta Goodrem en nachtclub-nanny Greta Gertler kwam girl-next-door Missy Higgins en nu is ook Missy’s stoute stadsnichtje Sarah Blasko gearriveerd. Als je dit jaar een concert van Tom McRae hebt bezocht dan heb je Sarah Blasko al ontmoet: zij was het voorprogramma. Lucky you! Want deze dame heeft in het diepste geheim een prachtplaat gemaakt. Blasko weet dat de echte spanning schuilgaat in de dingen die níet worden gezegd, en in de noten die níet worden gespeeld. Met haar debuutalbum (na de in eigen beheer uitgegeven EP Prelusive) heeft ze het aangedurfd om niet te willen imponeren. The Overture & the Underscore is puur, ingehouden, intrigerend en staat als een huis. De meeste van haar nummers zijn opgebouwd rondom eenvoudige piano- en gitaarloopjes, die zich steeds herhalen. Samen met een beetje trip-hop, een vleugje Björk, Jeff Buckley en An Pierlé en Blasko’s eigen stem van chocolade ontstaat een licht-ontvlambaar mengsel dat even verrukkelijk is als zijzelf. Kijk naar Sarah Blasko en je ziet een fotomodel annex geheim agente, die verrassende overeenkomsten vertoont met je allereerste liefde. Luister naar haar en je wordt veroverd. Toe maar, fluistert ze in je oor, geef er maar aan toe. Waarom niet. Misschien is Sarah Blasko wel geheel ongevaarlijk.
mij=Universal