Je ziet wel vaker dat rockers na het uiteenvallen van hun band op de proppen komen met een mooie ingetogen plaat. Shane Alexander is zo’n geval. Hier in Nederland zullen weinig mensen van zijn bandje Damone gehoord hebben. In zijn geboorteland Amerika kreeg Damone het voor elkaar dat één van hun nummers gebruikte werd voor een populaire extreme sports tv-show en met name in Californië was Damone een meer dan lokale grootheid. Na het uiteenvallen van Damone stopte Alexander niet met schrijven van liedjes, alleen ging hij ze nu onder eigen naam uitbrengen. Na een solo-EP is The Middle Way zijn eerste volledige soloalbum. Hij opent The Middle Way ook solo, gewapend met zijn met stalen snaren bespannen akoestische gitaar. Hierdoor ben ik even bang dat het een saaie zit zal gaan worden, er zijn er maar weinigen die dat een hele plaat interessant kunnen houden. Alsof Alexander dat zelf ook maar al te goed weet, valt na een paar maten in “The Open Road” zijn band hem bij. Overigens bewijst hij een paar nummers verder in “Valentine” en later in “She’s The One” dat hij en zijn gitaar het samen wel degelijk samen interessant kunnen houden. Mede dankzij zijn uitstekende gitaarspel, dat ook in de rest van de nummers zeer smaakvol is. Door zijn stemgeluid doet Alexander meer dan eens denken aan de hier in Nederland populaire Damien Rice. Alleen neemt hij wat meer dan Rice een afslag richting de alt.country, maar daar liggen ook mooie landwegen kan ik je verzekeren.
mij=Lucky Dice