Bij het zien van de titel van dit album dacht ik eerst even dat Snobba, de onheilige godin der arrogantie, weer een band had klemgegrepen met haar bloederige klauwen van onverdiende zelfgenoegzaamheid. Maar uit het persbericht blijkt dat het een woordgrapje is: Geoff en Tim van Staff spelen namelijk ook in een band die Fuck heet. Het niet-arrogant-zijn praat het niet-leuk-zijn van Staff echter lang niet goed. Het was vast een katerige zondagmiddag van in hun ondergoed op de bank met halfgesloten ogen liggen kijken naar een urenlange National Geographic-documentaire over de jachtgewoonten van de savannemangoeste toen ze met de ideeën voor dit album op de proppen kwamen. Oké, de teksten zijn hier en daar heel erg mooi, maar zonder wat leuke hooks om die te ondersteunen heb je daar verrassend weinig aan. Ik heb nooit in mijn leven kunnen denken dat een liedje met de tekst ‘Bottom, bump, bottom, bump, bottom, bump, bottom, come on baby, gimme that bump’ vervelend zou kunnen zijn, maar oh god, het is dus mogelijk. Verder weet Staff ook een liedje over verliefd zijn op je zus verbijsterend gewoontjes te maken. Maar ze gaan pas echt te ver met “Headshake Baby”, een downtempo reproductie van Blurs “Song 2”. Die onderschaduwt zelfs bijna Snow Patrols interpretatie van Beyoncé’s “Crazy In Love”, een cover waarvan ik nog steeds in revalidatie ben. Nou ja, in elk geval kan mijn fysiotherapeut blij zijn met dit soort muziek.
mij=Cargo / Munich
Beste mensen,
Als ik deze plaat zie denk ik allereerst aan het fameuze STIFF label dieo.a als leuze hadden:
“If it ain’t Stiff, it ain’t worth a fuck”. OOk brachten ze ooit een compilatie uit onder deze titel (alleen het eerste deel natuurlijk)
Als ik het STAFF logo zie denk ik aan de compilatie ‘A Bunch of Stiffe Records’uit 1977 met het STIFF logo exact zo in het midden!
En dan hebben we het nog niet eens over de muziek! Ben benieuwd naar deze STAFF cd overigens!
Ik ben blij dat iemand anders mijn huiswerk voor me gedaan heeft. :$