Mötley Crüe, daar spuwden we op. Ten eerste waren het ranzige apen (lees die biografie maar eens!) en ten tweede maakten ze ook nog eens verschrikkelijke – als in: om van te kotsen – muziek. Wat Nikki Sixx en zijn band ons lieten horen in nummers als “Shout At The Devil” en “Dr. Feelgood”, dat vonden wij echt te erg voor woorden. Vol vooroordelen begon ik dan ook te luisteren naar Tommyland: The Ride, de nieuwe cd van Tommy Lee , ex van vele vrouwen, de man die een rol in een pornofilm aangeboden kreeg, drummer, vader en vast nog veel meer. Oh ja, en zanger natuurlijk, want Lee zingt op deze cd alle nummers. Daarbij krijgt hij hulp van vele beroemde vriendjes. Nick Carter bijvoorbeeld. Inderdaad, dat is die knakker van de Backstreet Boys. En er zijn er nog veel meer, maar als ik die noem dan wordt dit een oervervelend stukje. Mijn vooringenomenheid bleek maar deels terecht te zijn. Verschrikkelijk – als in: om van te kotsen – hardrocken doet Tommyland: The Ride eigenlijk niet. Natuurlijk is Tommy Lee niet in een keer de beste songschrijver van de wereld, laat staan de beste zanger, maar zijn popdeuntjes zijn – helemaal voor een drummer – niet eens erg beroerd. In sommige nummers lijkt Tommy Lee zelfs een heel gevoelig mannetje te zijn die op zijn tijd best moeite heeft met zijn voortdurende leven in de schijnwerpers. Waarom ga je dan weer een jaar op tour met Mötley Crüe, vraag ik me dan af. Grappig is Lee ook nog. Na een grappig butlerintro bijvoorbeeld in “Tired”, zingt hij, begeleid door Dave Navarro op gitaar en Good Charlotte’s Joel Madden en Sum 41-zanger Deryck Whibley in de achtergrondkoortjes: ‘Tommy got tired of Pamela, Ed got tired of Salma, Puffy got tired of J.Lo and Ben, too Heff gets tired of the playboy girl / Someone’s even tired of Miss Nude World / I’m just tired of you.’ Ik verzeker je: Die sterren hebben het echt heel slecht.
mij=Steamhammer / SPV / Rough Trade