Vashti Bunyans vorige album verscheen 35 jaar geleden en in die tijd heeft ze… stilgezeten. Ze is sinds kort echter weer terug in de voorhoede van de folk en – geheel volgens de binnen de muziekindustrie geldende incestregels – vriendjes geworden met haar genregenoten. Zo maakte ze eerder dit jaar een EP met Animal Collective en doen Devendra Banhart en Joanna Newsom mee op Lookaftering. Een veel indrukwekkendere aanwezigheid vind ik echter de blokfluit. Mijn beste vrienden kunnen beamen dat ik een ernstig probleem heb met hoe weinig de blokfluit aangewend wordt in hedendaagse muziek. Met al de Thai sweet chili-chips die mijn mond heeft moeten verlaten tijdens één van mijn bezielde monologen hierover heb ik veel goed kunnen doen in Tsjaad. Wat me precies stoort is het volgende: als we het allemaal met elkaar eens zijn dat Belle & Sebastians “Judy And The Dream Of Horses” één van de mooiste liedjes is die onze gehoorzenuwen ooit zullen kennen, waarom horen we de blokfluit dan zo weinig elders terug? Vashti deelt waarschijnlijk mijn frustratie, dus ik hoop dat ze met me meegaat als ik met een spandoek de straat opga om dit lieflijke blaasinstrument te promoten. Ze houdt kennelijk ook van harpjes en viooltjes en oboetjes, maar het albumdefiniërende instrument van Lookaftering is haar eigen mooie, ietwat jankerige stem. Er vindt hier een continue wisselwerking plaats tussen uitgebreid georkestreerde stukjes en confronterend kale gedeeltes, waarin je plots elk detail van Vashti’s frêle zang kunt horen. Ik hoop dat ze een beetje spandoeken kan maken.
mij=Fat Cat / Bertus
Blokfluitomarmende muziekstroming?
Ja. Zeg. We hebben Belle & Sebastian al hoor. Die doen al jaren aan blokfluitspelen!
Het is niet genoeg, niet genoeoeoeoeoeg!
Was Vashti niet ooit ook een dame uit de Andrew Loog Oldham stal. En was zij niet een soort ,,Marianne faithfull look and sound alike” ?