Van een stevig potje garagepunk is nog nooit iemand slechter geworden, denk ik wel eens. Wie de garagepunk van Dee Rangers al kent – eerder brachten de Zweedse en Engelse jongens al drie platen uit, waarvan één in eigen beheer – zou kunnen vermoeden dat dit nieuwe album garant staat voor rock ‘n roll zoals alleen je vader die kent. Een dominant en penetrant orgel is de katalysator voor deze hele plaat, die zoals het een echte rock ‘n rollplaat betaamt minder dan een half uur duurt en toch twaalf liedjes, inclusief ballad, bevat. Ik hou van orgels. Ik hou zo verschrikkelijk veel van orgels dat het me niets uitmaakt dat Dee Rangers klinkt als een bandje dat prima gedijt tussen alles wat er in de jaren zestig gemaakt is en wat daaruit voortgekomen is. Het maakt me ook niets uit dat er weinig vernieuwends aan Five Spanish Minutes te horen is. Die misleidende titel, trouwens, die zal vermoedelijk deels slaan op het feit dat de plaat in Spanje is opgenomen, maar waar die vijf minuten vandaan komen, dat weet ik niet. De titel is in elk geval met geen mogelijkheid te combineren met de muziek op de plaat: rauw, ongepolijst, blikkerige gitaren en een ruwe rock ‘n rollstem met het geniale orgel en hier en daar wat Britse invloeden (denk: The Kinks). Bij het luisteren van deze plaat wordt elke definitie van rock ‘n roll en garagepunk – dus niet het dansje waarbij de man de vrouw tussen zijn benen door over de grond sleept – volledig nagestreefd. Koop die plaat als je van de garagepunk bent, of van het orgel, maar luister ‘m ook even als je gewoon van niet bijster originele, maar ontzettend leuke gitaarbandjes houdt.
mij=Screaming Apple / Clearspot