Een recensie over een album van Duffhu�s schrijven zonder The Gathering te noemen is best lastig. Zo, dan is dat in ieder geval alvast gebeurd. Verder heeft de muziek van de man die ooit op hun album Almost a Dance een moppie meezong namelijk bar weinig met sferische metal te maken. Duffhu�s maakt bluesy sombermansmuziek. Met veel zwart in de teksten en zo nu en dan een slidegitaartje om de slepende melancholie te ondersteunen. Zijn stem is rauw en donker. En da’s mooi, want dat past precies bij deze herfstachtige muziek. Het plaatje is dus eigenlijk helemaal compleet. Maar toch heb ik moeite met Harem van a tot z te beluisteren. Dat komt vooral omdat de Engelse teksten bij mij een beetje een babelfish-gevoel opwekken. Hoewel ze verder gelukkig taalkundig wel lijken te kloppen, klinkt het allemaal nogal letterlijk vertaald uit het Nederlands. Of ligt het misschien aan het feit dat de uitspraak bedolven is onder het steenkolengruis? Toch jammer, want voor de rest is er in muzikaal opzicht weinig op aan te merken. Dat doet me een beetje denken aan dat ene bandje uit Oss die hun prachtige sferische metal soms om zeep helpen met dat houterige Engels. Een recensie over een album van Duffhu�s schrijven zonder The Gathering te noemen is best lastig…
mij=Muze / Konkurrent
precies! Ik vind The Gathering geweldig, maar sommige nummers worden echt door knullig engels om zeep geholpen (vooral op How to Measure a Planet)…
Zeg, gaan we nu The Gathering bespreken of… dat nummer ‘How To Measure A Planet’ staat namelijk echt niet op Harem. Ik heb die cd ook. Ik heb helemaal niet dat gevoel gehad bij het beluisteren dat die teksten vanuit het Nederlands vertaald klinken…
Jammer ook voor Duffhues dat hij een keer een blauwe maandag bij The Gathering speelt en je dat dan blijft achtervolgen, terwijl hij in zoveel projecten zit/zat 😉 hihih