Oude Britse rockers gaan nooit met pensioen. Eric Burdon, aanvoerder van The Animals, in elk geval niet. In januari verschijnt een nieuw studioalbum, nu is er alvast een live-cd, Athens Traffic Live. Een live-bluescd, dat kan bijna niet fout gaan, zou je denken. Nou, think again. Burdon neemt hiermee min of meer afscheid van zijn huidige band, want het studioalbum gaat verschijnen met een nieuwe incarnatie van The Animals. Luisterend naar deze live-cd moet je echter concluderen dat juist Burdon de zwakke schakel was in deze formatie. De man is een allesbehalve fenomenale zanger, maar dat hoeft in de blues geen groot probleem te zijn. Totdat je songs uitkiest die ver boven je macht liggen. Op het laatste studio-album My Secret Life merkte je dat nog niet, op dit live-album is dat andere koek. De manier waarop hij zich vertilt aan “Factory girl” is werkelijk tenenkrommend. De band is meer dan adequaat, maar Burdon’s vertolking laat weinig te genieten over. De nummers die wel geschikt zijn voor Burdon’s stem maken nog wat goed, maar lang niet alles.
Dan heeft Chris Spedding het beter aangepakt. Okee, het is een studioalbum, maar hij doet ook vooral wat hij het beste kan: gitaarspelen. Als producer en sessiemuzikant heeft hij de meest uiteenlopende dingen gedaan, onder andere bij de Sex Pistols, bij het popliedjes-in-foute-pakjes-bandje The Wombles en recentelijk bij Katie Melua. Op dit solo-album variëren zijn songs van bluesy poprock á la Chris Rea – met eenzelfde hese stem – tot Ry Cooder-achtige ontspannen blues met slidegitaar en wat jazz. Het is dan ook geen verrassing dat het een zeer ontspannen plaatje geworden is. Overigens slaat het songmateriaal soms door naar een wel heel kitscherig soort blueshoempa, zoals in “Last Date”. Meestentijds haalt het materiaal – deels geschreven door Spedding zelf, deels covers, zoals Captain Beefheart‘s “Click Clack” – een ruime voldoende, evenals de uitvoeringen. Een eclatant verkoopsucces zal deze plaat niet worden, maar vooral als Spedding zijn slidegitaar inzet wordt het zeer aangenaam verpozen.
mij=SPV / Rough Trade
Ik weet niet wie dit durft te publiceren,maar het getuigt wel van moed en onkunde.
Om dit over iemand te schrijven die feitelijk de enige zanger op deze aardbodem is vind ik onbegrijpelijk.
Deze mijnheer van 64 met astma en 40 jaar stem-mishandeling durft alles te zingen omdat hij dat kan.
Dat de schrijver van dit stuk dat niveau niet kan bevatten is al erg genoeg,maar ik neem toch wel aan dat het werk van deze meneer net als van ieder ander gecontroleerd wordt.
In de popmuziek zijn nog maar 3 mensen over die kunnen zingen,(Burdon,Van Morrison en Jagger)en heel veel meelopers met meezingers.
Laten we er aub.zuinig op zijn.
gr.Nico
De objectiviteit van een fan, da’s wel duidelijk. “De enige zanger op deze aardbodem”? Tjonge, dan ziet het er beroerd uit. Maar alle gekheid op een stokje, ik ben een liefhebber van het genre, maar op deze live-cd is Burdon niet best in vorm. Misschien was daar een goede reden voor, maar dan hadden ze deze opnamen niet uit moeten brengen. Mijn indruk was dat hij met een betere songkeuze veel beter uit de verf gekomen zou zijn.
Wie durft te schrijven dat er maar 3 goeie zangers meer over zijn die kunnen zingen heeft duidelijk een oorprobleem ! Ooit al eens pakweg Peter Hammill, Jane Siberry, Roy Harper, Roger Chapman, …. gehoord ?
Laten we vooral zuinig zijn om zoveel onkunde op de mensheid los te laten.
Erik van “Fresh garbage” – http://www.rockfm.be