Get Hustle / Head Wound City

Je hebt twee soorten gestoorde muziek. De eerste soort laat je met kromme tenen zitten, stoot af en geeft een gevoel dat de makers misschien toch maar eens therapie moeten gaan zoeken. De andere soort geeft je gekke kriebels, trekt op een vreemde manier aan en laat je van de ene gekkigheid in de andere vallen. Sommige labels specialiseren zich in dit soort aparte uitingen van de geest. Three One G is er zo eentje en deze maand brengt dit avantgarde-hardcore label twee platen uit. Die van Get Hustle kan ik kort over zijn: die vallen in de eerstgenoemde krommetenen-categorie. Een hysterica achter een orgel begeleid door twee ongeleide projectielen als ritmesectie. Stuurloze net-niet-liedjes, onmogelijke overgangen en bizar gekir wat dan door moet gaan voor zang. Alsof de Doors die meid van Vive La Fete aan de LSD hebben gezet. Onmogelijke muziek in de vervelendste zin van het woord.
Daar tegenover staat dan gelukkig weer Head Wound City. Een hobbyband bestaande uit een tweetal epileptici van The Locust, twee Blood Brothers en Nick Zinner van The Yeah Yeah Yeah’s. Spastische thrashcore op het scherpst van de snede. Gelukkig wat minder gestoord dan The Locust, en met een feel die teruggrijpt naar de skatepunk en thrashcore van begin jaren tachtig. Zeven knetterende songs vol met bizarre stops, over the top gekrijs en start-stop riffjes. En dat allemaal in iets minder dan tien minuten. Da’s inderdaad kort. Maar wel heftig. En vooral lekker.

mij=Three One G / Import