Er was eens een eenzame prins met lang haar. Zoals dat wel vaker met prinsen gaat, was zijn vader de koning. En koningen zijn eigenwijze, dominante klootzakken die boos worden als iets ze niet zint. “Met jouw haar ben je toch niet representatief!” brulde de koning. “De prinsessen van onze buurlanden zien je niet staan! Ze vinden je een bedelaar!” De prins haalde zijn schouders op. “Dat zullen we nog wel eens zien!”, zei hij, en hij besloot een feestje te organiseren. Hij nodigde honderd prinsessen uit en boekte er ook nog de band Korn bij, want hij was ondanks alle zure recensies nog altijd fan. En zo gebeurde het. Het paleis werd volgehangen met lichtjes, de kok maakte een feestmaal, de prinsessen kwamen aan in hun grote limo’s en het feest begon. Het was best leuk. Veel prinsessen kenden elkaar al en sommigen vonden zijn lange haar best romantisch. Alleen de muziek was geen succes. Vijftig prinsessen sprongen meteen uit het raam, tien klommen hysterisch in de kanten gordijnen en in de paniek scheet er eentje spontaan het hele tafelkleed onder. Verder vond iedereen, inclusief de prins, het eigenlijk maar niks. Boos rende hij het podium op en pakte de zanger bij diens strot. “Wat is dit voor saaie puinhoop? Jullie waren toch Korn, of niet soms? Is dit een parodie ofzo? Ik heb jullie altijd verdedigd, maar dit lijkt wel Marilyn Manson!” “Nou eh…”, stamelde Jonathan Davis, “we spelen ons nieuwe, zevende album. Ik had niet zoveel inspiratie, maar de helft is echt best okee hoor. Je moet het alleen wat vaker horen…” Maar de prins was ziedend. “Weet je wat we doen?”, snauwde hij. “We hebben allebei lang haar, we zijn allebei klootzakken en we hebben allebei behoefte aan iets nieuws. Dus jij wordt prins en ik zanger!”
(wordt vervolgd)
mij=Virgin / EMI
Wat een gelul zeg. Beste plaat sinds het debuut, ik denk dat hier iemand de plaat niet goed geluisterd heeft. Erg jammer.
Echt niet dus. Deze plaat doet me behoorlijk weinig, terwijl ik op Lowlands nog in het eerste vak heb staan juichen. Maar goed, ik behoor ook tot de mensen die Untouchables juist wel kon waarderen.
Kan het me gewoon niet voorstellen. Ik was in het begin teleurgesteld, het deed me weinig. Maar, zoals je in je recensie al zegt, het vergt even luisteren, maar dit groeibriljantje doet deze KoRn-fan Take A Look In The Mirror gelukkig snel weer vergeten. Probeer voor de gein Liar, 10 or a 2 way of Politics nog ‘s op hard volume, zulke songs hebben ze lang niet meer geschreven imho. En ik kon Untouchables ook prima waarderen hoor, TALITM en Issues zijn mijn ‘mindere’ platen.
Klopt, je noemt nu ook mijn favoriete songs van See You (ik ben ze vergeten te noemen). “Love Song” mag er ook nog bij. Maar ik mis toch iets. De twee singles van NIN’s laatste vond ik domweg leuker dan de beste nummers van deze plaat.
Nee, Love Song vind ik dan weer een trage middenmoter, doe dan Getting Off of Souvenir, die knallen behoorlijk. Als ik het niet zou vinden zou ik het niet zeggen, maar echt, geef hem nog een kans. Zonde om hem nu al weg te gooien.
Laatste NIN viel ook nogal tegen, te veel stampers, te weinig venijn naar mijn smaak.
Maar goed, over smaak valt niet te twisten.
Het is idd een groeier, en beter dan TALITM, maar toch, die eerste indruk… Korn hoort hoekiger te zijn, met meer spanningsmomenten. En de scats lijken wel een versiersel geworden.
Ik zet ‘m nog maar weer es op.
Wat een saaie plaat is dit zeg. Denken die gasten echt dat industrial spelen met een drumcomputertje is? Cliché op cliché, hier kan ik niets mee. Ook niet na vijftig keer draaien. Sinds wanneer vergelijken we Korn trouwens met NIN? Slik die doedelzak in zeg.
Wat de functie van de doedelzak op dit album is, is al net zo’n raadsel. Die intro’s en outro’s konden ook wel wegblijven.
enorm wennen zeg ik, tis al iets beter geworden na 6 keer luisteren, maar ben bang dat de toppers ftl korn en issues nooit meer geevenaard gaan worden. ze zijn nu echt een te anders pad in geslagen. waar gaat dit heen?
pfffff, zonder head klopt er toch iets niet…
ik denk gewoon dat ge moet wete waar hij het over heeft in zijn nummers