Jim James en zijn band zijn al een aantal CD’s bezig met het exploreren van de jaren zeventig. Debuteerden ze nog met een prachtige lofi-plaat in de traditie van Neil Young’s Tonight’s The Night, het vervolg At Dawn en de stoere southern rock van It Still Moves heeft ze nu gebracht bij de melodieën en power van The Who en Big Star gebracht. De belangrijkste constante op hun vier full-lengths en een handvol EP’s is de stem van Jim James. Er zijn maar weinig zangers die zo breekbaar kunnen zingen om een paar tellen later uit te barsten in intens woedend gehuil en gebrul. Hij produceert zelf en weet wat het beste is voor zijn muziek: karrenvrachten echo op zijn stem. Bij een eerste luisterbeurt – maar dat gold ook al voor de eerdere platen van My Morning Jacket – kan die stem en die productie een struikelblok zijn. Heb je je daar overheen gezet, dan vallen op Zde prachtigste liedjes te ontdekken, maar helaas ook één van de weinige echt zwakke producten van James’ hand: de curieuze Wreckless Eric-rip off “Off the Record”. Daar tegenover staat dan weer het hemeltergend mooie “Gideon” (Niet voor niets op de lijst voor 3voor12’s Song van het Jaar 2005-lijst) dat zich kan meten met een klassieker als “I Will Be There When You Die”.
mij=Ato Records