Het is maar raar. Bekijk ik het hoesje titelloze nieuwe cd van Omar Rodriguez-Lopez (van Mars Volta– / At The Drive-In-faam) en zie ik op de achterkant staan: “Een ode aan Ed van der Elsken”, “Regenbogen stelen van prostituees”, “Jacob van Lennepkade”, “Vondelpark bij Nacht” en “Spookrijden op het fietspad. Dat lijkt verdacht veel op Nederlands, vind je ook niet? Het zal toch niet zo zijn dat die rare snuiter van een Rodriguez-Lopez gewoon een Nederlander is? Wat doe je dan? Gelijk luisteren natuurlijk. Zul je altijd zien dat er geen woord Nederlands wordt gezongen op deze cd. Ook geen Engels overigens. Het heeft de heer Rodriguez-Lopez behaagd een geheel instrumentale plaat op te nemen. Dat deed hij wel in Nederland. In Amsterdam om precies te zijn en wel ergens halverwege dit jaar. Dus daar zal hij, vast en zeker onder invloed van vele pretsigaretten, de inspiratie voor de songtitels wel vandaan komen. Samen met zes maatjes gaat Rodriguez helemaal los op deze plaat op een soort van Bitches Brew-manier, maar dan zonder de nadruk op het toetsenwerk. Wel anders los dus dan de manier die we kennen van The Mars Volta. Je wordt hier niet overdonderd door avant-gardistische priegelrock, maar door avant-gardistische jazz met een romig latinsausje. Ik zou bijna zeggen dat het klinkt als Carlos Santana die wat pilletjes geslikt heeft en nu, op gezweept door heel veel piepknor koper blaaswerk, eindelijk het wel aandurft om ons te laten horen wat hij in zijn mars heeft. Hopelijk eindigt Rodriguez nooit als Santana, één lick spelend op zijn gitaar en daar op terend tot aan zijn pensioen. Maar wie deze plaat gehoord heeft weet zeker dat Rodriguez niet alleen een uitermate boeiende gitarist én sitarist is, maar voorlopig nog vol inspiratie en aspiraties zit.
mij=Willie Anderson Recordings / Konkurrent