Stevie Ann – Away From Here

Meisjes met piano of gitaar konden eigenlijk nooit zo mijn goedkeuring wegdragen. Geen idee waarom, want meisjes met gitaren zijn vaak stoere meisjes en toevallig ken ik een paar stoere meisjes die erg leuk zijn. Dus waarom die chicks met een gitaar mij dan niet konden bekoren, weet niemand. Eigenlijk vond ik het goon een beetje van die zeikmutsen. Met hun gedrein enzo. Iemand beweerde dat het waarschijnlijk alleen maar uit jaloezie is. Kan best zijn. Maar mijn platenkastje kwamen ze niet in, die jankwijven. Als er dan es eentje was die ik wel tolereerde dan stond er meteen een heel leger boze meisjes klaar om haar te imiteren. Bah! en Huuh! Maar mildheid komt met de jaren en in mijn platenkastje staan inmiddels wel wat meisjes. Daar is er toevallig net eentje bijgekomen ook. Eentje met een hele coole naam: Stevie Ann. Ik hoorde Stevie Ann ineens heel vaak bij Stenders Vroeg Op met een wondermooi liedje. Een heel klein gitaarliedje. Een beetje pop, een beetje soor van country, ja een mooi liedje ja. En dus moest ik haar plaatje wel kopen. Gelukkig maar, want dat hele plaatje Away From Here bleek vol te staan met dat soort liedjes. Stevie Ann is dus geen boos meisje. Ze klinkt eigenlijk een beetje droevig, soms. En ze is pas 19! Maar droevige meisjes, daar kan je dus nooit jaloers op zijn. Behalve op die naam natuurlijk.