Zo subtiel en etherisch als de titel van deze EP suggereert, is de muziek van The Big Huge bepaald niet. Drew Nelson is de voorman van dit combo en ongetwijfeld een grote fan van de fieldrecordings van Alan Lomax et al. De liedjes op A Woven Page of Silver Light lijken opgenomen te zijn met een oude bandrecorder op veranda’s, in schuren en leegstaande huizen. Het vehikel van Drew Nelson maakt ook nog eens gebruik van oude instrumenten: naast banjo en accordeon hoor je een ukelele, glockenspiel en andere folk-instrumenten. Dat geeft de liedjes niet alleen een prettig ouderwets geluid, maar laat ook meteen zien in welke traditie ze staan. Naast oude en bijna vergeten helden als Leadbelly en anoniemere bronnen die op de Lomax-platen te horen zijn, roept A Wove Page of Silver Light ook het werk van Will Oldham in zijn Palace-tijd op en de Britse folksongs van iemand als Alasdair Roberts. Voeg daarbij het gegeven dat de naam The Big Huge van een oude plaat (Wee Tam & The Big Huge van über-folkies The Incredible String Band komt, en je weet waar Drew Nelson naar luistert. Een plaat voor de fans van Devandra Banhart en Bright Eyes.
mij=Secret Eye / Clear Spot