‘New Orleans is sinking and I don’t wanna swim.’ Ik was vast niet de enige persoon bij wie dit liedje van The Tragically Hip door zijn hoofd schoot bij de aanblik van de verwoestende krachten van de orkaan Katrina. New Orleans was nog net niet van de kaart gevaagd, maar het scheelde weinig. Het is niet verbazingwekkend dat er juist voor deze tragedie een benefietalbum met te titel Our New Orleans verschijnt. En al helemaal niet dat alle bijdragen ingespeeld worden door mensen uit de stad zelf. New Orleans heeft immers een beroemde muziekscene. Het is zeker niet: New Orleans had immers een beroemde muziekscene. Wat er ook gebeurt deze scene krijg je met geen mogelijkheid kapot. Dat blijkt ook wel door de treffende woorden van Kevin Harris van The Dirty Dozen Brass Band het: New Orleans dat zit in je. Veel van de artiesten die bijdragen aan deze cd zijn zelf direct ofwel indirect getroffen door de ramp. Allen Toussaint bijvoorbeeld, die vreest dat zijn hele hebben en houden is weggespoeld. Of het verhaal van de hierboven genoemde Harris die in onzekerheid leefde over het hoe en het waar van zijn vader en broer. Volgens mij is dit juist door de directe betrokkenheid van veel van de artiesten zo’n prachtig benefietalbum geworden. Vaak worden de gebeurtenissen mooi – voor zover dat woord hier gepast is – beschreven in de liedjes. In “Back Water Blues” zingt Irma Thomas in ware Delta-bluestraditie: ‘Well, it rained five days and the skies turned dark at night’. Je voelt de ellende van die dagen over je heen komen. Het is maar goed dat Katrina & The Waves sinds 1999 niet meer bestaan. Zij hadden zich vast knap ongemakkelijk gevoeld.
mij=Nonesuch / Warner