(speciaal voor Arjo: In het ruimteschip, deel 32)
Veel te vrolijk komen we de fly-in-bioscoop uit. Gelukkig zal mijn lief ons naar huis bobben. “Muziek!” roept ze tegen het instrumentenpaneel, dat spontaan het relaxte Guerolito uit het verre december 2005 opzet.
“Hm, dit ken ik ergens van”, zegt ze.
“Dat kan wel, want het is een remixplaat”, zeg ik, “dat was toen net hip. Alle liedjes hierop komen eigenlijk van het album Guero.”
Instinctief schudden we onze tentakels vrolijk mee op de briljante Octet-remix van “Girl”.
“Qua stijl is het lekker divers”, zegt lief, terwijl ze reclameborden ontwijkt. De navigatieradar waarschuwt voor een rotondoïde. De Air-remix van “Missing” doet haar denken aan jaren tachtig-anthems, maar het bliepjesding van 8Bit dat ik fijn vind, waardeert zij weer niet zo. Over “Scarecrow”, hier in de versie van El-P, zijn we het wel eens: lekker! En ook “Farewell Ride” volgens Subtle mag er zijn.
Guerolito is een fijne, luisterbare plaat geworden en volgt fraai de tracklist van het originele Guero, maar is niet hét overzicht van de beste Guero-remixen. Ter aanvulling moet je dus toch ook nog wat eerdere 12-inches checken, anders mis je bijvoorbeeld “Bad Cartridge“).
“Waar zullen we vandaag eens gaan wonen?”, vraagt lief.
“Hier lijkt me wel een goede plek, eigenlijk”, zeg ik. Lief lacht, gooit het draagbaar galactisch verblijf uit de cockpit, drukt op de knop ‘Expand’ van de afstandsbediening en ploef!
Klaar voor gebruik.
Verhuizen. Wij doen het elke dag.
mij=Interscope / Universal
Argh! dialoogrecensie; iets erger is niet denkbaar.
Jawel hoor; een reactie als hierboven.
Ik weet het niet hoor Storm. Volgens mij is deze plaat het ergst van allemaal. Je waant je namelijk inderdaad in een ander universum: het universum waar Beck de weg kwijt is 🙂
Mwah, daar is het dan ook een remixplaat voor. Ik vind het wel meevallen, het had veel stuurlozer gekund.
Nóg stuurlozer? Is het feit dat het een mixplaat is een excuus dan?
Stonehead, volgens mij smoke je te veel..:D