Devin Townsend Band – Synchestra

Als je een foto van Devin Townsend ziet, dan snap je wel dat dit niet iemand is die normale muziek maakt. Zijn lange, nou niet bepaald als Pam dansende manen langs zijn verder kale klets in combinatie met rossige sik en apothekersbril maken hem ook niet bepaald tot het prototype metalhead. Die buitenkant is nog redelijk normaal vergeleken met de muziek die Townsend maakt. Zo maakt hij met Strapping Young Lad welhaast doofmakende, destructieve supersnelle maar vooral ook strakke metal. Die band gebruikt hij naar het schijnt om de demonen in zijn hoofd te bestrijden. Door het verpletterende Alien van vorige jaar heeft hij weer rust om solo – nou ja met de Devin Townsend Band dan – dingen wat melodieuzer en geraffineerder aan te pakken. Hij zet je in de eerste twee nummers van zijn nieuwe plaat Synchestra dan ook mooi op het verkeerde been. Synchestra begint poeslief met alleen Townsend, zingend en zichzelf begeleidend op akoestische gitaar, waarna de band hem geleidelijk bijvalt. Halverwege het tweede nummer “Hypergeek” ontstaat er waarschijnlijk ergens weer kortsluiting in zijn hoofd en trekt Townsend een meer dan imposante (en natuurlijk bombastische!) geluidsmuur op. In de volgende nummers laat hij je regelmatig naar binnen kijken in zijn wereldje, maar je weet nooit wanneer of waar er een doorkijkje komt. Al was Terria voor mijn gevoel net een stukje avontuurlijker, Synchestra is zeker wel het Townsend-album waar ik al sinds Terria op zit te wachten. En doordat Synchestra wat lichter verteerbaar is zou het zomaar eens een groter publiek aan kunnen spreken dan Townsend tot nu toe heeft bereikt. Dat publiek zal hij vervolgens met een duivelachtige lach op zijn mond de oren wassen bij de concerten die vast volgen. Tegen die kakofonie helpen geen oordoppen, weet ik uit ervaring.

mij=Inside Out / Suburban