Glasgow is de muziekhoofdstad van Schotland, mogen we wel stellen. Qua uitgaansleven is het veel wilder en rauwer dan het beschaafde en culturele Edinburgh. Hoe het er sinds de liberalisering van de pubtijden verloopt weet ik niet, maar meestal kwam het er op neer dat je er voor moest zorgen in een of andere club te belanden, omdat je daar dan na de gewone sluitingstijden nog lang kon blijven hangen. Die clubs waren de broeinesten van de muzikanten, daar werd de nieuwe muziek gedraaid en daar ook kon je soms optreden. Ik heb daar indertijd wel wat rare figuren voorbij zien komen. Zo’n rare is ook ‘Glaswegian’ Alex Neilson, die in veel bandjes (o.a. met Will Oldham’s Bonny Prince Billy) opduikt. Hij improviseert er op los à la Six Organs of Admittance op zijn soloding Directing Hand. Folk, fuzz, jankende instrumenten, hier en daar bezwerende vocalen die wel wat aziatisch aandoen. Maar ook zoetgevooisde zangeressen (Van Belle & Sebastian en Charalambides) die het een meer menselijk tintje meegeven. Vaag getoeter ook wel (in het 11 minuten durende “The Tongue of the Bell”) waar een gemiddeld Tibetaans orkest nog een puntje aan kan zuigen. Ik ben wel benieuwd in welke club Directing Hand te horen is, want dansen kun je niet op deze muziek, of je moet er een sjamanistische bezwering op willen uitvoeren. Wat je wel er mee kunt: liggend ervan genieten, of als ambient gebruiken. Ook heel interessant om te zien wat die leuke grafische effecten uit de plugins van mediaplayer of winamp er allemaal van maken. Dat levert in combinatie met deze plaat een soort psychedelisch aquarium op…
mij=Secret Eye / Clearspot