Gé Reinders – Bloas mich nao hoes

Op nummer 67 in Radio 2’s top 2000 van 2005 staat “Bloasmuziek” van Gé Reinders, de man die ooit nog Toon Hermans muzikaal bijstond. Het is (uiteraard) een ode aan de blaasmuziek. In Limburg is het namelijk net zo normaal dat kinderen bij de fanfare gaan als op voetbal. Nou zegt die 67e plek niet zoveel, want het jazzdoosje Katie Melua huppelt daar ook ergens rond, maar het liedje is wel de aanzet geweest voor een wel heel bijzonder megaproject. Reinders heeft arrangementen laten maken bij zijn vijftien beste liedjes, en is al die nummers gaan opnemen met vijftien verschillende Limburgse blaasorkesten. Bijna duizend muzikanten hebben zo meegewerkt aan Bloas mich nao hoes. Nóg megalomaner is de bijbehorende tour: van september 2005 tot mei 2006 speelt Reinders door half Nederland, met bij elk optreden wéér een andere harmonie of fanfare. Eigenlijk past zulke bombast helemaal niet bij de kleine mooie onderwerpen van Reinders’ teksten. In “D’n hoaf” zingt hij bijvoorbeeld over merelpoep en in “‘t Kruutsbeeld op ‘t kruutspuntj” over een oude man die nog altijd een kruis slaat bij het voorbijfietsen van een weggehaald kruisbeeld. Gelukkig is het resultaat niet boem-tsjing geworden, maar smaakvol: de liefde voor details is ook te horen. Reinders blijft als een oud geworden (52) minstreel het levende middelpunt. Hij vergaloppeert zich alleen aan een genant achtergrondkoortje in het verder fraaie “Zandjkesjtele” (“waere geboewd úm te vergaon”). En dat verborgen carnavalsnummer had hij echt moeten weglaten: dat is nou precies wat ik níet mooi vind aan blaasmuziek. Bah! Nee, aan deze cd is het mooie juist de verstilde schoonheid, zoals “Hie sjtoan ich weer” of “As de blajer valle”. Gaat dat live zien.

mij=Fennek / Munich