Ze is 32 jaar en zong onder andere mee met hiphop-acts uit Londen en New York, en met The Beta Band en Marc Almond. Het verbaast me enigszins dat Petra Jean Phillipson, daar gaat het hier over, de tijd nu pas rijp acht voor een eigen plaatje. Alhoewel… ze levert nu met haar debuut namelijk wel gelijk een onweerstaanbare plaat af, die zich zo kan meten met ‘de groten’ in het indie singer/songwritercircuit. Het gebeurt me tijdens het beluisteren van Petra Jean Phillipsons‘ debuutalbum Notes On: Love met regelmaat dat ik op een zelfde manier kriebels krijg zoals ik die ook krijg van haar initiaalgenote Polly Jean Harvey. PJ (Phillipson) lijkt ook wel op PJ (Harvey) in enkele nummers. In het met diepe stem gezongen “Independent Woman” bijvoorbeeld, en in het afsluitende, spookachtige “Cradle Of Your Smile”. Het rare is dat het vooral komt door het elektrische gitaarwerk in deze nummers dat PJ Harvey doorklinkt in de liedjes. In de andere liedjes, waaronder een intrigerende cover van Nick Cave‘s “Into My Arms”, wordt ze veelal akoestisch begeleid waardoor ze meer klinkt als een soulvolle indie nachtclubzangeres die jarenlang de sterren van de hemel gezongen heeft voor een ongeïnteresseerd publiek en nu eindelijk haar échte eigen publiek hoopt te vinden. Ik ben er deel van…
mij=Grönland / Rough Trade