Honderden demo’s per jaar komen eruit. En tussen die honderden demo’s moet je wel opvallen, wil je de aandacht krijgen die je denkt dat je verdiend. Dat kun je bijvoorbeeld doen zoals Plastic Halo, door bij je demo een bio, gedrukt op een roze lap stof, bij te leveren. Ze verdienen er in ieder geval een plekje mee in mijn cd-speler. Daar blijven ze echter niet zo heel lang. Ze noemen zichzelf britrock’n rollers en je hoort verdacht veel Franz Ferdinand. En dat zijn al “knip en plak”muzikanten pure sang. De zang noemen ze hun sterkste kant, maar waarom verzuipt die dan in de mix? De muziek heeft echter wel een live feel, dus live zou het zomaar eens uit de verf kunnen komen.
Monokraft heeft het beter voor elkaar. Hun hoesje is mooi sober maar de naam, zo’n Dymo lettertang sticker, op de hoes valt op. Dit is degelijke huisvlijt. Muzikaal zit het ook beter in elkaar. De geluidskwaliteit is goed en Monokraft is behoorlijk origineel met een stijl waarin elementen post-rock en britpop elkaar aanvullen en afwisselen. Beetje (oude) U2, beetje Muse, beetje post-rock. Originele invalshoeken en tempowisselingen zorgen er in ieder geval voor dat ook op de mindere nummers de aandacht bij blijft. En alle instrumenten, inclusief zang, zitten hier wel op zijn plaats. Hier wil ik wel eens een volledige cd van horen…
mij=Eigen Beheer