“I can’t imagine anything that would be better for you right now than listening to Randy the Band”. Zo, dat is meteen een lekkere binnenkomer, een dergelijke aanbeveling van The Hives’ Howlin Pelle Almqvist. Niet dat het de beste pleitbezorger is, hij noemt zijn eigen band ook al jarenlang “The Best Band in the World”, maar het geeft de burger wel moed. Op hun zesde langspeler in twaalf jaar – een keurig gemiddelde – doet Randy niet veel anders dan wat ze altijd al deden. Randy The Band bevat vijftien uitstekende liedjes die het midden houden tussen The Ramones, The Sex Pistols en The Descendents. Vrij authentieke inspiratiebronnen dus, in tegenstelling tot die andere Zweedse punkers van Millencolin en Satanic Surfers. Waar die bands zich vooral tegen de Amerikaanse West-Coast punkrock aan nestelen kiest Randy wat meer voor de krakende Rock. Het grootste verschil met eerder werk is misschien wel de veel betere productie. Alsof er eindelijk, na al die jaren, is besloten dat het toch lucratief is om wat extra centen in deze band te pompen. Het resultaat is een heerlijk vet geluid en een zeer strakke uitvoering. Ongeveer het tegenovergestelde van The Hives dus eigenlijk. Wat beide bands helaas wel gemeenschappelijk hebben is de gebrekkige Engelse uitspraak en een totaal afwezig gevoel voor de realiteit. “You have heard people singing their songs but you never found out who they were” is weer een heerlijke one-liner maar doet de band teveel eer: zó goed is het nu ook weer niet. Maar wel lekker!
mij=Burning Heart / PIAS
vet album inderdaad…al haalt het het niet bij het oude werk.
je linkjes werken niet trouwens