Mijn vader mailt me. Of ik het al een beetje naar mijn zin heb tussen de keienslepers. Eigenlijk heb ik nog helemaal geen tijd gehad om daar over na te denken. Zo?n verhuizing met een heel gezin is toch wel even heel wat anders dan dat je je studentenrommel bij elkaar pakt en verhuist naar een andere kamer of appartement. Ik vind het raar dat bijna een maand na verhuizing nog steeds niet alles uitgepakt is, maar het begint wel vorm te krijgen. Het belangrijkste is dat het voor de kinderen aanvoelt als een warm en veilig thuis. Dat lukt volgens mij goed. Ze lijken steeds meer op hun gemak in het nieuwe wereldje dat we voor ze gemaakt hebben. Eigenlijk hebben ze het nooit meer over de plek die ze achter hebben gelaten. Wij voelen ons ook meer op ons gemak in de volksbuurt waar we neergestreken zijn. We lijken ook meer rust te hebben. Rust om op zondagochtend eindelijk eens de principes van kwartetten uit te leggen aan Junior, terwijl de Jongedame opeens wel zin heeft in puzzelen. Bij dit idyllische huiselijke tafereeltje past een idyllisch muziekje. Misschien ontstaat het tafereeltje wel door het muziekje. De cd-speler zoemt zachtjes mee op de tweede cd van Safe Home. Terwijl de zestien tracks van The Wide World And All We Know spelen zit Junior zachtjes mee te wiegen op hun electro fluisterpop met folktrekjes. Het tweetal Esther Sprikkelman en Harry Otten maakt indruk met hun kruising tussen Bauer en Kings of Convenience met een vleugje Carpenters en Simon & Garfunkel. Ik verlies met kwartetten, maar dat maakt me niet uit. Ik ga mijn vader eens terugmailen dat we het fijn hebben.
mij=Now Here / Konkurrent