Je moet het lef maar hebben: een hardrockband beginnen en die Soul Doctor noemen. Tommy Heart (ex-Fair Warning en ex-Heartlyne) en Chris Lyne (ex-Heartlyne) deden het, en dit is het derde album van hun band. Het moet gezegd worden dat Soul Doctor de lading beter dekt dan met Rock Doctor het geval zou zijn. De heren stoppen namelijk een fikse portie rhythm ‘n blues in hun rock. Het is dan ook niet verrassend dat die vooral vergelijkbaar is met bands als Aerosmith, Thunder en in de rustiger nummers FM. In Japan is deze cd al een tijdje uit, maar Frontiers heeft besloten om hem ook in Europa uit te brengen. En terecht, want het is een puike cd geworden. Weliswaar is er even een valse start met een van T-Rex gejat riffje in het intro van opener “Eatin’ on me”, maar al snel blijkt dat een typische Aerosmith-rocker te zijn. Zet Steven Tyler achter de microfoon en iedereen neemt prompt aan dat het een compositie van de Toxic Twins is. Gelukkig is het allemaal niet zo enorm herkenbaar als een andere band. Wat wel blijft, zijn de zeldzaam swingende gitaarpartijen van Chris Lyne. Ik schaam me te pletter dat ik deze man alleen nog van naam kende. Overigens is de hele band in vorm. Met een plichtmatige ritmesectie zal het nooit schwung krijgen, hoe goed de gitarist ook is. Luister ook eens naar de powerballad “Where do we go”: slidegitaar, moddervette orgelpartijen, een akoestisch uittro, het zit er allemaal in. De stem van Tommy Heart is nogal nasaal en zal voor sommigen even wennen zijn. Wat mij betreft past het perfect bij de sleazy en rootsy rhythm ‘n bluesrock van dit viertal. Ow, en had ik al verteld dat het een Duitse band is? Ech waar!
mij=Frontiers / Rough Trade