Spinvis

‘Als er fouten worden gemaakt ontstaan de mooiste dingen.’
Het is inmiddels een paar maanden na het verschijnen van de langverwachte tweede plaat van Spinvis en de bijbehorende tournee is net begonnen. Dubbel Mono sprak temidden van rammelende geluidsboxen in het kantoor van Excelsior met Erik de Jong over het verschil tussen zijn debuut en zijn tweede plaat, Dagen van gras, dagen van stro, over kritiek, de lol in een bandje te spelen en over hoe je een band samenstelt:

Jams
‘Samen muziekmaken is het mooiste wat er is. Als er fouten worden gemaakt, samen geklooid wordt, dan ontstaan de mooiste dingen. Voor deze plaat hebben we dat ook gedaan. Ik had een aantal langere tracks en mensen en dan gingen we in Weesp opnemen: gewoon spelen en jammen, jammen, jammen. De opnames nam ik mee naar huis en ik ging ermee werken. Maar de basis waren de jams. Met een computer, als je alle parameters beheerst en in kunt stellen, dan mis je gewoon iets.’

mij=Door: Dubbel Mono. Foto's: George
'Het voordeel als je alleen bent is dat je mensen kunt vragen. De plaat was af en dan kun je kijken hoe je het live wilt gaan uitvoeren. Het integraal naspelen of, wat leuker is, er iets anders mee doen. Muzikanten die live spelen doen iets dat daarna meteen weg is: de foutjes en de beslissingen die ze op dat moment moeten maken. Dat is het mooie van podiumkunst en dat wilde ik graag zo houden. Dus zocht ik naar een balans tussen de liedjes en alle spannende foutjes. Arjan Witte speelt orgel – maar heel weinig orgel – en gebruikt dan veel delay en dwarsfluit. Dat noemden we 'kosmos en echo'. Saartje van Camp speelt cello en basgitaar en bewerkt ook haar geluiden. Cor van Ingen speelt basgitaar. Twee basgitaren vind ik ook heel mooi. Hans Dagelet speelt trompet en mamola, dat is een Indiaas instrument. Een langwerpig kistje met snaren. Ook weer met veel effecten. Verder heb ik een vibrafonist, Jan van Eerd en een pianist, Lucas Oldeman, en Jeroen Kleijn als drummer in de band. Aan de ene kant heb je dan te maken met een orkest dat geluid maakt, maar ik wil ook het liedje in stand houden. Die balans, daar gaat het om. Maar het is geen band die bedacht is. Arjan Witte kende ik nog van de middelbare school. Hij werd op een gegeven moment werkloos en toen heb ik 'm gezegd dat hij maar gezellig bij ons moest komen spelen. Saartje kwam een keer invallen en bleef toen hangen. Jan speelt een sample-vibrafoon, zou je kunnen zeggen. Hij heeft samples onder de toetsen van zijn vibrafoon zitten.'

'Een van de eerste optredens was op Noorderslag [begin 2003 – FU]. Dat was een drama. Het was het derde optreden ofzo. Ik zou optreden in een klein zaaltje, maar toen we aankwamen werd het een grote zaal met tribunes en al. Met de soundcheck liep het al helemaal mis en op een gegeven moment tijdens het optreden liep de hele zaal leeg en mensen die er wel waren stonden dan te bellen. Maar het was wel een goeie ervaring. De eerste tour [in het voorjaar van 2003 – FU] was eigenlijk eenmalig bedoeld, voor het Crossing Border-festival. Ik wilde een band met oudere mensen: mijn vader en Hans Reiziger en drummer Louis Debeij. Voor deze eerste orkest-versie wilde ik ook ontzettend graag harp en vibrafoon erbij. Want harp vond ik echt zo'n ouderwets Walt Disney-film-instrument, als in kerstfilms. En daar paste weer goed een vibrafoon bij. De harp is verdwenen en de vibrafoon gebleven. Het is een beetje zwaan-kleef-aan geworden. Hans Dagelet ook: ik deed een project voor een festival waar hij voordroeg. Ik leerde hem daar kennen en toen bleek dat hij ook trompet speelde. Hij heeft toen een keer meegedaan in de Kleine Komedie om te jammen en is gebleven.'
Kritiek
'Mijn succes is eigenlijk verbazingwekkend. De eerste plaat maakte ik in een soort cocon, zonder buitenwereld, zonder verwachtingen. Ik had de muziek alleen aan vrienden laten horen, maar vrienden zeggen toch altijd dat het mooi is. Voor de rest heb ik het helemaal in mijn eentje en ver weg gemaakt. Dat is nu voorbij, voor altijd voorbij en dat komt nooit meer terug. De buitenwereld bemoeit zich ermee en er zijn er mensen die er vragen over stellen en daar moet je dan maar mee omgaan. Dat is niet goed voor je werk, maar het is ook geen optie om er mee te stoppen. Mijn idee was om volkomen anoniem, als in de housewereld te werken, maar mijn naam verscheen overal op internet en bovendien moet je dan niet van die muziek maken als ik maak. Dat werkt niet, je kunt dan geen white labels uit gaan brengen. De