Bibberend en zo suf als wat zit ik achter m’n computertje te proberen de griep uit mijn gedachten te verbannen. Muziekje d’rbij? Nou vooruit dan maar, als het maar niet te heftig is. Terra Nova? Hm, vorig jaar was ik niet zo gecharmeerd van het nieuwe werk van deze Nederlandse band. Te voorspelbaar, te weinig origineel. Het zal duidelijk zijn dat ik met niet al te hoge verwachtingen aan deze verzamelaar begon. Maar verdomd als ‘t niet waar is, deze cd beviel me prima! Okee, met twaalf nummers van de drie cd’s uit de jaren negentig en vijf nieuwe tracks is deze cd misschien wat aan de lange kant, maar ik snap nu wel waarom de heren gevraagd werd om weer eens een cd te maken. Waar de composities op Escape nogal vlak en ongeïnspireerd overkwamen, klopt het op deze cd allemaal precies. De songs hebben de juiste bite voor pomprock, begeleid door lekker vinnige gitaarpartijen, breed uitwaaierende synths en ook hier weer kamerbrede koortjes. Bij tijd en wijle doet het denken aan Boston en ja, dat bedoel ik als een groot compliment. Laag wordt op laag gestapeld, waarbij ze erin slagen de lagen precies zó hoog te stapelen dat de boel niet omkukelt. Zeker, pomprock is een genre dat sinds halverwege de jaren negentig eigenlijk volstrekt uit de mode is. Wie zich niet te veel aantrekt van modes heeft hier echter een heerlijke cd aan. Misschien moet Terra Nova nog eens een nieuwe cd opnemen, misschien lukt het de volgende keer wel dit werk te evenaren. Ik ben er alvast een stuk van opgeknapt.
mij=Frontiers / Rough Trade