De lucht is grijs. Het is koud buiten. Ik sta voor het raam. Er zwemt een zwaan in de beek die voor ons huis stroomt. Een paar maanden geleden waren er nog vier zwanen. Nu is hij alleen. Een wilg hangt droevig over het water. De zwaan klimt op het gedeelte waar ijs zit. Het dooit echter, zodat de zwaan er doorheen zakt. Hij slaat zijn vleugels uit. Het ziet er droevig uit. Ik kijk opzij en zie een grote kop op de voorkrant van de krant over vogelgriep dat bij een zwaan is aangetroffen. Ik zucht. De muziek die ik op heb staan sluit aan op mijn gevoel. De Belg Jonathan Vandenbroeck aka Milow is hier met zijn breekbare singer-songwriter-achtige nummers voor verantwoordelijk. Hij krijgt ondersteuning door een keur van muzikanten waaronder Sioen, Verschaeve (The Van Jets), van Bouwel (Absynthe Minded) en Nigel Powell. De laatste is multi-instrumentalist en tekende verder ook voor de productie. Nergens is het overdadig, Milow komt totaal tot zijn recht. Er is muzikaal wel een link te maken met Damien Rice wiens tweede volledige album op zich laat wachten. Rice stond op Glastonbury, Milow doet het nu in kleine zaaltjes in België. Met The Bigger Picture levert hij een prachtplaat af die hem wel eens een behoorlijke stap voorwaarts kon laten zetten. De zwaan heeft ondertussen een stuk ijs gevonden dat hem houdt. Ik knik tevreden. Zo zie ik mijn plaatje graag.
mij=Homerun / Munich