Stereoid / Monstertux

Een goed begin is het halve werk. Als ik dus een goed verzorgde demo binnen krijg, dan gooi ik met plezier in de cd speler. De luistersessies kunnen dan tegenvallen, maar een beginnende band die alles goed verzorgt mag je niet afkraken. Vind ik dan. Wel hier en daar een kritische kanttekening zetten, maar daar zijn deze recensies dan ook voor.
Stereoid‘s eerste plaatje, Odyssey, ziet er goed uit, Mooie cd en een website in dezelfde stijl, waar overigens mijn breedbandpijp aardig wat moeite mee had. Muzikaal is het vooral, eh, degelijk. Ik hoor vooral invloeden van bands die op onderste drie planken van mijn cd-kast staan en dat is nu niet bepaald de hippe hoek. Want je wilt als beginnende band geen symphoband genoemd worden. Nu is Stereoid dat ook niet, maar ik hoor toch wat AOR tendensjes, vermengt met wat invloeden uit de stadionpathetiek, (U2, Muse en de Big L.) Niet origineel, wel goed gespeeld en er zit beslist meer in. Als het een eigen smoel krijgt.
Ook During Daytime van Monstertux ziet er goed uit. Zij gaan met acht nummers op de EP haast in de richting van een hele cd en ook Monstertux flirt, bij tijd en wijle, met de onderste planken, maar doet dat als als toevoeging bij hun Engels aandoende gitaarpop. U kent het wel, het werk dat momenteel zo hip is. En Monstertux doet beslist niet onder voor een hoop van die bandjes. Er is veel aandacht besteed aan de nummers, de productie is goed en met frontman Sjoerd hebben ze een puike zanger. Er zijn nog geen nummers die er echt uitspringen, maar het klinkt in ieder geval allemaal als Monstertux. En dat is voor een eerste EP, er waren al wat singles, nooit echt verkeerd.

mij=Eigen Beheer