Al een jaar of tien speel ik voornamelijk in bands die harde gitaarmuziek maken. Van die ramrock die vooral leuk is om te maken, minder om te luisteren en door een select publiek erg gewaardeerd wordt, maar waar je je oma toch maar geen demootje van geeft. Echt veel mooie meisjes bedien ik er ook niet mee, onze groupies zijn meestal te wanstaltig voor woorden, en ook mijn vriending komt alleen kijken als het écht moet. Nee, dan kun je beter meespelen in een goedlopende nederlandstalige reggae/popband, daar maak je heel wat meer vrienden (en zeker ook vriendinnen) mee. Zoals het neggenkoppige Zebra bijvoorbeeld, een schoolvoorbeeld van ouderwetse Nederpop in een modern jasje. Op hun CD Emoties zijn dertien liedjes verzameld die ze de afgelopen jaren her en der hebben opgenomen en uitgebracht. Mooie en vrolijke liedjes, in de traditie van Doe Maar, Het Goede Doel, De Dijk en Toontje Lager. Zanger Marcel Aarts heeft weliswaar een goede stem maar mist een echt uniek geluid om de liedjes net even dat extra zetje te geven. Daardoor blijft het toch vooral bij een album vol muziek voor feesten en partijen en wordt het maar nooit echt spannend. Jammer toch wel, want muzikaal gezien zijn de bandleden en de uitstekende blazerssectie volgens mij best tot meer in staat. Dit is nog het meest hoorbaar tijdens de wat meer up-tempo liedjes, die naar mijn mening iets te schaars zijn. Op deze manier is er niets negatiefs te noemen, maar ontbreekt het aan genoeg peper in de reet om mij echt enthousiast te krijgen.
mij=Marista