Boy Sets Fire – The Misery Index: Notes From The Plague Years

“Well I don’t wanna sing about freedom anymore. I wanna see it! I wanna feel it!”
Er zijn weinig platen waar ik zo erg naar uit heb gekeken als de nieuwe van Boy Sets Fire. Op hun website hebben ze een constante update gegeven van de vorderingen en regelmatig demo-opnames laten lekken om op die manier de mening van de fans te peilen. Wat daar af en toe voorbij kwam varieërde nogal. De reacties op de soms bijna poppy liedjes waren vernietigend, waardoor de scepsis langzaam toenam over het nieuwe materiaal. Met voorgangers After The Eulogy en Tomorrow Come Today hadden ze immers een absurd hoge standaard gezet en het leek er eventjes op alsof die bij lange na niet gehaald zou worden. Gelukkig is niets minder waar. The Misery Index: Notes From The Plague Years is van ongekende schoonheid en overtreft al het voorgaande werk. Ik zou geen andere band kunnen noemen die zóveel passie en oprechtheid kan combineren met zúlke goede muziek. Ieder liedje is een ware compositie die zowel qua muziek als qua tekst vrijwel elke keer kippenvel bij mij weet op te roepen. De enorme geëngageerdheid en politieke betrokkenheid was altijd al aanwezig maar wordt op The Misery Index op zo’n intelligente manier gebracht dat ik er spontaan activist van zou kunnen worden (hoewel, doe toch maar niet). Daarnaast is de band er op dit album in geslaagd om vaker gas terug te nemen zonder dat dit ten koste gaat van de opbouw van de nummers, om vervolgens dubbel zo hard terug te knallen. Een andere noviteit is de aanwezigheid van een heuse blazerssectie (!) en zelfs piano, experimenten die hardcoreliefhebbers vast en zeker de neus doen optrekken maar ondertussen fantastisch klinken en een perfecte extra laag aan de muziek geven. Boy Sets Fire is de status van ‘gewone’ hardcore- of emoband volledig ontstegen.

mij=Equal Vision / Burning Heart