En zo ging Carnaval 2006 geheel geruisloos aan mij voorbij. De laatste jaren vond ik het toch al steeds meer op ‘verkleed uitgaan’ lijken. De polonaise wordt tegenwoordig steeds vaker gelopen op het ritme van de platte housedreun die je normaal gesproken in een skihut tegenkomt. Dan hoor ik zelf liever de niet geheel toonvaste, lokale hoempamuziek terwijl ik mezelf vol laat lopen met aangelengd gerstenat. Niet dat ik het echt mis hoor. Gewoon niet zo’n behoefte aan, kan toch? Als alternatief nam ik eens rustig de tijd om het resultaat te beluisteren van de samenwerking tussen laptopmuzikant Kieran Hebden (Four Tet) en de legendarische jazzdrummer Steve Reid (oa Miles Davis, Fela Kuti, Sun Ra, James Brown, kortom: niet de minsten). Het zal geen verrassing zijn dat hier allesbehalve polonaisemuziek betreft. Het duo experimenteert er vrolijk op los in lange improvisatiestukken waarin de bliepjes en tingeltangels van Hebden aansluiting zoeken bij het Afro-Amerikaanse jazzgeroffel van Reid. Voor vriend Hebden was het naar eigen zeggen een openbaring en voor mij was het ondanks de lengte van zo’n veertig minuten vooral een lange zit. Aan wat een boeiende luisterervaring zou moeten zijn, beleef ik ongeveer net zo veel lol als het eerdergenoemde volksfeest. Misschien dat deze jamsessie voor geluidskunstenaars met een flink aantal alcoholische versnaperingen achter de kiezen wel te pruimen is, maar ook dat waag ik te betwijfelen. De volgende keer weer gewoon een mooie plaat, Kieran?
mij=Domino / Munich
Die voorkant, iek! Is dat bukkake?