Kon ook weer niet missen natuurlijk. Uitgerekend in het weekend dat Rafaëlla, Floortje en Ellen in de halve finale van Idols staan, krijg ik een ontzettende vrouwenplaat opgestuurd. Maar gelukkig is het geen cd waarop expressief zingen of idool spelen centraal staat. Voor Skye Edwards was het naar eigen zeggen nooit een roeping om een popster te worden. Bij toeval ontmoette ze de twee bandleden met wie ze vanaf 1996 de groep Morcheeba zou vormen. Vorig jaar maakte ze plaats voor een andere zangeres, om zelf een solocarriere te beginnen (ondanks haar kinderen) en eindelijk echt haar eigen ding te doen.
Niet dat dat eigen ding zo radicaal verschilt. Mind How You Go is een lieve rustige popplaat, waarop Skye op een stijlvolle manier helemaal niks geks doet. Ergens is dat jammer. Macy Gray vind ik uitbundiger en dus leuker, en Corinne Bailey Rae ook. De productie van dit eerste Skye-album is vrij sober, zodat Skyes stem veel meer centraal staat dan bij Morcheeba. Mijn eigen voorkeur op Mind How You Go gaat uit naar het nummer met de meeste strijkers, getiteld “Powerful”, dat daardoor wel weer wat lijkt op eerder werk van Morcheeba, Hooverphonic en andere bekende triphopbands. Er zijn trouwens nog wel wat radiovriendelijke kandidaten (“Love Show”, “Solitary”), die perfect verzorgd voorbijkabbelen. Het past bovendien allemaal perfect bij de huidige trend van risicoloze muzak gemaakt door sterke vrouwen (Katie, Norah), dus het zal vast wel heel populair gaan worden. En dat zie ik tien keer liever Skye overkomen dan de meiden van Idols (allemaal van het type ‘het zou je buurmeisje kunnen zijn als ze niet onder de makeup geplamuurd was’), of nóg erger: Anouk. Nee, echt, want als we dáárover beginnen: koop alsjeblieft eerst allemaal Skye. Vandaag nog.
mij=Atlantic / Warner