Het was een mooi gezicht: op de plek waar zich normaal het podium bevindt stonden nu stoelen. Heel Paradiso stond vol stoelen, zo leek het wel. Op één plekje na: midden in de zaal stonden een stel microfoons, wat instrumenten en een verzameling artiesten. Op niet meer dan een metertje afstand van het publiek zong en speelde Stef Kamil Carlens zijn liedjes, ondersteund door zijn bandleden. Waar Stef vroeger blues, disco, pop en filmmuziek maakte speelde hij nu verstilde chansons en zowaar enkele soulnummers en leek hij zelf wat meer dan vroeger plaats te maken voor zijn band. De heupwiegende en zwoelzingende dames van Radio Candip en het fijne toetsenwerk van Tom Pintens kregen dan ook meer dan genoeg ruimte om Stef zijn bluesy stem en dito gitaarlijnen te ondersteunen. Het publiek vond het prachtig en toen de show afgelopen was stond het dan ook op de stoelen en brulde het om meer. En het kréég meer: tot twee keer toe kwam Stef terug. De laatste keer zorgde hij er zelfs in zijn eentje voor dat de zaal rilde van het kippenvel.
Ergens in de jaren negentig had je het concept “Unplugged”. Neem een artiest en pak hem zijn versterkers af en laat hem zijn ding doen. Kaal en uitgekleed. Vooral MTV knuffelde dit concept zo dood dat ik elke cd waar “Unplugged” op staat links laat liggen en er met een grote boog omheen loop. Stef Kamil moet dit geweten hebben en doopte bovenstaande project dan ook om tot “Band in a Box”. In weze hetzelfde idee maar de gedaantewisseling zorgt er wel voor dat u in de winkel niet om Zita Swoon’s “Camera Concert: Band in a Box” heen hoeft te lopen zoals ik gedaan zou hebben als ik hem niet eerst live gezien had. Een hele cd en een hele dvd vol met Zita Swoon unplugged in a box. Van Jintro and The Great Luna tot Thinking About You All The Time. Een hele box vol puur plezier en een memorabel optreden. Ik kan geen reden bedenken waarom u deze cd en bijbehorende dvd niet zou willen kopen.
mij=Bang!