Centro-Matic – Fort Recovery

Als ik een nieuwsbrief van een popzaal in Nederland lees kom ik de naam van de alt.country rockband Centro-Matic tegen. Ik juich. Ze komen eindelijk weer naar ons land, deze band is toch wel mijn favoriete Will Johnson’s creatie. Oké, met South San Gabriel en in zijn uppie is het ook fijn, maar met deze band is het toch pas echt compleet. Bij een nieuwe tour hoort uiteraard een nieuw album. Aangezien de vorige naar mijn bescheiden mening toch wel tot het beste van 2003 – jemig is dat al zo lang geleden – hoorde zijn de verwachtingen hooggespannen. Als Fort Recovery dan op de deurmat ligt dan weet ik niet hoe snel ik deze in de lade van de cd-speler moet stoppen. En dan valt het tegen. Niet zozeer omdat het slecht is, maar omdat het door het huis springen van plezier niet past bij de ingetogen songs van Johnson. Het album geeft echter langzaam zijn geheimen prijs: de prachtige albumopbouw die klinkt als een grote trip, de muzikale details, de teksten, de effectieve inzet van moderne elektronica, (niet geheel onbelangrijk) de kwaliteit van de nummers zelf en ook de sobere productie die genoemd mag worden. Na een hele reeks draaibeurten ben ik dan ook helemaal om. Centro-Matic heeft het hem weer geflikt. Mijn verbazing is er echter over drie prachtige bonustracks die al meteen weggegeven worden bij de eerst release. Naar het blijkt om te voorkomen dat Europeanen deze cd in Amerika bestellen. Als ik Amerikaan was zou ik het wel weten. Deze release moet je hebben.
Je kunt de cd in de winkel kopen, maar je kunt het ook doen icm een concertbezoek. Trek je agenda en zet er één van de volgende dagen in:
16 mei – Brussel – Ancienne Belgique (BE)
17 mei – Amsterdam – Paradiso
18 mei – Rotterdam – Rotown
20 mei – Heythuysen – Tom Tom
21 mei – Utrecht – Tivoli / De Helling
22 mei – Zichem – Den Hemel (BE)

mij=Cooking Vinyl / Bertus