Ik was exact een jaar geleden aangenaam verrast door Sleeping in Traffic: Part One, Beardfish‘ eerste cd op Inside Out. Niet zozeer omdat die band een frisse, geheel vernieuwende, wind liet waaien door symfoland, maar wel door het feit dat het een heerlijke retro symfonische rockplaat was. Een die lekker ongedwongen klonk, maar toch van begin tot einde boeide. Krap 365 dagen later is er nu Sleeping in Traffic: Part Two. Dat riekt naar een concept-cd, zeg je? Inderdaad, dat heeft u goed aangevoeld! Het tweeluik Sleeping in Traffic bespiegelt een dag in het leven van iemand. Dit deel twee beschrijft het nachtelijke deel. Nu zijn symforockers natuurlijk, net als ikzelf, saaie mensen die vanzelfsprekend hun nachten gebruiken om te slapen. Als er dus een ingetogen gaap-plaatje uitgerold was, dan had je dat niet verrast waarschijnlijk. Gelukkig is dat niet het geval. Deze vier Zweden hebben blijkbaar precies een goede nacht uitgekozen om te beschrijven, want laat nou de beschreven persoon net één van de mooiste dromen hebben die hij afgelopen jaren gehad heeft. Een droom die veel verhaallijnen kent en waar heel veel muziek in voorkomt. Een droom over King Crimson, Yes en Frank Zappa, maarv vooral ook over de meer avontuurlijk ingestelde jaren zeventig poprock en zelfs een met een knipoog naar Saturday Night Fever. En dromen waarin Zweedse vrouwen voorkomen zijn altijd aangenaam. Oh nee, dat was mijn eigen droom. Deze droom wordt nog fraaier door de zang van Rikard Sjöblom. Hij heeft absoluut een van de prettigste stemmen die ik de afgelopen jaren in de symfo voorbij heb horen komen. En zijn toetsenspel – met lekker vette Hammond! – is ook heel fijn. Voeg daarbij dat de rest van de band ook nog eens gezellig lepeltjelepeltje met hem onder het dekbed kruipt en net als Rikard droomt met een glimlach op hun gezicht en je snapt dat ik zo hetzelfde ga doen. Want des te eerder is het donderdag en kan ik de band aan het werk zien in de Boerderij in Zoetermeer.
mij=Inside Out / CNR