Er was ooit een tijd dat mannen de dienst uitmaakten in de popmuziek. Uitzonderingen daargelaten. Vrouwen mochten hoogstens de vocalen verzorgen en er het liefst mooi bijlopen. Voor ons mannen. Maar vrouwen eisen steeds meer hun plek op. Vaak terecht, maar soms ook minder terecht. Tijd dus om eens een aantal vrouwen langs de meelat te leggen die zo nodig muziek uit moesten brengen.
De eerste cd is van Essie Jain. We Made This Ourselves is in Amerika al in 2007 verschenen, wij hobbelen er in 2008 achteraan. De opvolger staat in Amerika overigens al voor deze maand gepland. Jain woont dan ook in New York, al is ze in Londen geboren. Jain is een singer-songwriter met folk als basis. Denk aan bijvoorbeeld Sandy Denny of Joni Mitchell. De liedjes zijn sober waarbij ze zichzelf op piano of gitaar begeleidt. Er zijn echter ook veel gastmuzikanten die bij mogen dragen aan het album. Ze dringen zich nergens op, maar zijn toch wel een noodzakelijke toevoeging om mijn aandacht erbij te houden. Als Jain bijvoorbeeld in “Haze” met hulp van blazers los gaat dan vind ik haar op het best. Ik ben benieuwd hoe ze zich verder ontwikkelt, misschien wel tot de vrouwelijke Sufjan Stevens. Wie zal het zeggen. De Amerikanen weten deze maand al meer.
Tegelijkertijd gebeuren er in Europa vergelijkbare zaken. Bobby and Blumm hebben als basis Berlijn, al komt Bobby uit Zweden. Ze zoeken het op Everybody Loves ook in de singer-songwriterhoek, maar dan meer indie dan folky. Bobby is de vrouw, en Blumm is de man. Dat had je vast al wel geraden. Al heet Bobby eigenlijk Ellinor Blixt en Blumm met zijn voornaam Frank. Haar stem heeft meestal de voorkeur boven die van hem en de link die ze zelf leggen met (Velvet Undergound‘s) Nico kan ik begrijpen. Al klinkt Bobby warmer en minder droef. Maar de liedjes klinken niet vrolijk. Het geheel wordt op een lo-fi-achtige wijze opgeleukt met gitaar, maar ook met de nodige elektronica. Toch gaat de melodie boven alles.
Uit Amerika (Philladelphia) komt Rusalnaia. Rusalnaia is een nieuw duo. Gillian Chadwick zit ook in de band Ex Reverie. Sharron Kraus zou je kunnen kennen van van haar solo-werk of van Tau Emerald. Kraus kan hoog zingen, haar stem lijkt op die van Essie Jain. Chadwick’s stem lijkt soms op die van Grace Slick. Samen maken ze folkliedjes geïnspireerd op de jaren zeventig folk met een kleine scheut psychedelica. Het instrumentarium bestaat o.a. uit gitaar (uiteraard), xylofoon en blokfluit. Het belangrijkste wapen zijn echter de stemmen van beide dames. De liedjes worden soms gebracht in samenzang, maar als ze beide hun eigen lijn volgen om dan weer samen te komen dan zijn ze op het sterkst. De liedjes zijn bovendien boeiend. Dat ik zulke ingetogen (folky) muziek zelfs een lange autorit uit kan zitten zegt wel wat. Ik krijg van Rusalnaia nooit gevaarlijke slaapneigingen van.
mij=Leaf / Konkurrent & Morr / Konkurrent & Camera Obscura / Clearspot