‘De beste Europese hardcoreplaat ooit.’ Mijn collega’s van Up Magazine zijn duidelijk. Stronger is de plaat der platen. 100/100 is de score die het schijfje in het blad krijgt. Of ik het daar mee eens ben? Natuurlijk niet. Zeker, de nieuwe No Turning Backis een monster van een cd, een cd bovendien die de vergelijking met elke Amerikaanse hardcoreband aan kan. Maar perfect? Als band moet je altijd streven naar perfectie, je moet alleen niet denken dat je die perfectie ook zult bereiken. Zelfs mijn favoriete cd’s aller tijden zijn niet perfect. Maar genoeg daarover. Stronger werd opgenomen in tien dagen en knalt werkelijk waar je speakers uit. Je hoort meer dan eens Terror terug en ja, de New Yorkse hardcore wordt als uitgangspunt genomen, maar de gigantische stap voorwaarts die No Turning Back met deze plaat maakt is onvoorstelbaar. Vooral de samenzang in de refreinen is uitmuntend. Oprecht, rauw en recht-door-zee, maar met een gezonde dosis intelligentie. De nummers zijn puntig, de breaks goed getimed en de opbouw is meer dan in orde. “Go Away” en “No Time” zijn mijn persoonlijke favorieten, maar eigenlijk kloppen alle veertien nummers op dit (let op cliché!) on-Nederlands goede album. De zang is werkelijk perfect, de productie dik in orde. Gastbijdrages komen onder ander van Down To Nothing‘s David Wood en ook de zanger van Enemy Ground doet even mee. No Turning Back kent zijn beperkingen en probeert dan ook weinig nieuws. Helemaal niet erg, Stronger is een heerlijke plaat geworden. Zo ver als Up Magazine wil ik niet gaan, maar No Turning Back is ontegenzeggelijk de vaandeldrager van de Europese hardcore.
mij=Reflections / Bertus