U hebt een uurtje om over een prachtig strand te banjeren, maar net in dat uur hangt een wolk voor de zon, is de ijskraam dicht en word je vol op je hoofd geraakt door een vlieger. Jammer maar helaas: prachtige omstandigheden en tragiek lijken nu eenmaal voor elkaar bestemde partners. Zo is het eigenlijk ook met Bolivia. De omstandigheden zijn gunstig: palmboompje hier, strandje, kletsend water: de zomerse ingrediënten spoelen vrolijk door de nummers heen. En toch. Iets tragisch lijkt de liedjes tegen te houden: de muziek is zomers met een tragische ondertoon. De akkoordenschema’s zijn treurig, dat is de voornaamste oorzaak. Een chillplaat met een droeve saus, daar komt deze plaat nog het meest bij in de buurt. Tijdens het beluisteren associeerde ik de nummers met Chicane, Royksopp, een vleugje Laurent Garnier en Orbital, maar dan op z’n relaxt. Geen verkeerde artiesten, en The 23s mogen dan ook trots zijn op hun werk. De liederen zijn vrijwel steeds van een hoog niveau, met hooks die je onthoudt. Minpuntje is dat de akkoordenschema’s vaak op elkaar lijken en dat bij sommige nummers juist de hook ontbreekt, waardoor het een kabbelend geheel wordt af en toe. Maar kabbelen is in de zomer helemaal niet erg.
mij=Karaoke Kalk / Konkurrent