Voor zover ik het weet heeft het vanuit Washington opererende Gyspy Eyes-label voor het eerst een (fatsoenlijke) distributiedeal hier in Nederland. Via internet waren hun releases natuurlijk altijd al te koop, maar nu kun je ze dus ook bij uw plaatselijke handelaar tegen redelijke prijzen kopen. Wat verwacht je aan muziek van een label dat zich vernoemd heeft naar een liedje van Jimi Hendrix? Daar verwacht je eerder smaakvol, soulvol en spetterend gitaarwerk van dan disco. Dat lijkt me logisch (dag Johan!) . Dat tref je je dan ook niet aan op de releases van Gypsy Eyes. Maar de geest van gitaargod Hendrix zweeft nou ook niet gelijk rond boven de releases van Vandaveer, Brendan Butler en Revival. Het zijn alle drie al een beetje oudere releases, toch stippen we ze even aan.
Zo stammen de grotendeels akoestische liedjes die Vandaveer (het pseudoniem van Mark Charles Hidinger) op Grace & Speed laat horen al uit 2006. Maar daarom zijn ze niet minder de moeite waard. Zeker in de liedjes waarin hij het simpel houdt zoals “Out Past The Moat” is het fijn luisteren. De gedachte aan Nick Drake is dan nooit ver weg. Alleen is de toon van Hidinger’s liedjes wat minder melancholisch. Als hij het wat meer ongewone pad bewandelt zoals in “The Streets Is Full Of Creeps” dan komt de naam Tom Waits bij me op. Al mist Vandaveer wel dat grommende wat Waits’ muziek vaak zo mooi maakt. De liedjes waarin hij zich laat begeleiden door een band zoals in het powerpopperige “Roman Candle” vind ik echter niet zijn sterkste.
De liedjes die de flink getatoeëerde Brandon Butler laat horen op Lucky Thumbs laat horen zijn een stuk ruiger. Butler heeft een verleden in semi-legendarische indiebandjes de jaren negentig zoals Boy’s Life en The Farewell Bend. Waarschijnlijk kent hij uit die tijd Fugazi‘s Brendan Canty nog die de drums voor zijn rekening neemt. Tegenwoordig is Butler volgens mij zelf boer en is muziek zijn hobby. De meeste liedjes nam hij naar eigen zeggen grotendeels op in de nachten van zondag op maandag met bijna altijd nog zijn werkkleding aan. Zijn liedjes zijn diep in het zuiden van de USA geworteld en doen me meer dan eens denken aan wat Tom Petty in zijn betere periodes aan muziek maakte. Al heeft Butler wel wat minder talent voor het schrijven van hét liedje. Bovendien zijn de rauwe, Neil Young & Crazy Horse-achtige gitaarlijnen van Butler met grote regelmaat een stuk interessanter dan zijn zang.
Net als de Vandaveer en Brandon Butler roept ook Revival niet direct herinneringen op aan Hendrix. Maar de met indierock doordrenkte alt.country die Joshua Read en zijn band laat horen op Horses of War is wel fraai. Het doorsteekje naar Band of Horses is zo gemaakt, maar Revival is een stuk ruiger en vooral ook een stuk somberder. Een treuriger beschrijving van een verjaardag dan in “Anniversary” (‘and there’s a bottle of whiskey / and a pistol to make it complete’) hoorde ik niet eerder. Joshua Read is een bekwaam songschrijver met een fijne stem waar hij vele kanten mee op kan. Zo geeft hij er in “Following You” zelfs wat melancholieke Coldplay-draai aan. Dat doet hij wel vaker overigens. Muzikaal gezien is het (gelukkig?) wel heel anders. Op zijn sterkst is Revival in de uitwaaierende liedjes die zich traag voortslepen. Liedjes van vijf minuten voor je gevoel tien minuten laren duren, da’s een gave.
mij=Gypsy Eyes / Sonic & Gypsy Eyes / Sonic & Gypsy Eyes / Sonic