Toen ik in de jaren tachtig op de middelbare school zat, waren er duidelijk afgebakende groepen. De alto’s waren buiten sigaretjes aan het roken, de sportbillies hadden hun vaste tafels in de kantine, de kakkers stonden bij elkaar in de ene hoek en de hardrockers zaten op een muurtje in de andere hoek. Ook de muzikale voorkeuren waren gescheiden. De alto’s hadden hun alternatieve muziek, de sportbillies ontdekten hiphop, de kakkers wilden dansen op de hitparade en de hardrockers headbangen. Pas aan het eind van de jaren tachtig, toen ik de middelbare school verliet, werden de hokjes opgeheven. Hardrockers ontdekten hiphop, alto’s hardrock, sportbillies gingen rappen en alleen kakkers wilden verder dansen. Juist toen Camper Van Beethoven stopte. Of vonden ze dat ze hun werk gedaan hadden? Op de verzamelaar Popular Songs of Great Enduring Strength and Beauty staan achttien liedjes die een aardig overzicht van hun carrière en vooral van hun ideeën over muzikale scheidslijnen geeft: die bestaan namelijk niet in de wereld van CvB. Van ska (“Border Ska”), psychedelica (“Circles”), de Status Quo-cover (“Pictures of Matchstick Men”), zigeunerachtige instro’s (“Skinhead Stomp”), punkrock (“Club Med Sucks”) tot countrywalsjes (“Sad Lover’s Waltz”), alles kan en mag. Dat het geheel daardoor een wat rommelig geheel geeft – eclectisch heet het dan – is niet erg. Hoogtepunt is uiteraard de enige echte classic die ze op hun naam hebben staan: “Take the skinheads bowling”. Jammer dat er geen skinheads op mijn school zaten. Aan de andere kant: in 2000 zijn ze weer heropgericht, dus wellicht valt er tegenwoordig weer zendingswerk te verrichten is op mijn oude middelbare school.
Mij=Cooking Vinyl