Over het debuutalbum The Contaminated Void van Coldworker was ik zo’n anderhalf jaar geleden gematigd positief. Redelijk standaard allemaal met af en toe wat goede ideeën. Omdat er daarna niet veel getoerd werd, was er genoeg tijd om aan nieuw materiaal te sleutelen. Vandaar dat we niet lang op opvolger Rotting Paradise hebben hoeven te wachten. Al na een eerste luisterbeurt blijkt dat er niet veel veranderd is. Onze koude Zweedse makkers maken nog steeds full blasting-deathmetal, zoals ze dat zelf graag omschrijven. Maar dan wel met het nodige gevoel voor melodie. En voor een smakelijke solo op z’n tijd. Anders Jakobson blijft een topdrummer en is behoorlijk op dreef. Dopeheid strak, dat mag gezegd worden. En met een mix van Dan Swäno zit je altijd wel goed. Lekker puntig en rauw. Toch ga ik ook nu weer niet helemaal uit m’n metalen plaat. Misschien heeft dat te maken met de wat saaie grunt. Misschien wel omdat er nergens echt risico wordt genomen, ik weet het niet. Misschien wel omdat ik tegenwoordig gewoon verwend ben als het om deathmetal gaat. Misschien wel omdat ik gewoon teveel wil, dat is dan niet anders. Ik geloof gewoon niet dat ik deze cd volgend jaar nog draai. En ook niet om dat ene geweldige nummer te luisteren. Dat staat er namelijk niet op. Hij verdwijnt in de kast. En in het mp3-archief, tussen al die andere. Het is niet anders, Anders. Sorry.
mij=Relapse / Rough Trade