Artiesten zijn soms maar vreemde wezens. Neem nu Kael Smith. Hij wilde meer diepgang in zijn muziek en zijn teksten. Eigenlijk wild hij in zijn eentje die zoektocht voltooien. Zodat dit zou resulteren in een naakt, maar rijk album. Hij kwam een heel eind. Alleen bedacht hij na tien tracks te hebben geschreven voor zijn debuut-cd dat het toch helemaal anders moest. En dus riep hij de hulp in van wat vrienden en hernoemde het soloproject tot een band die luistert naar de naam Khale. Door deze omkat tot band is Sleepworks nu niet ineens tot een uitbundige cd verworden. Het is zelfs zo dat als de band een expressiever spoor pakt, zoals naar het eind toe in “Meanwhile, As I Await Guests” en het daarop volgende “Calbas”, dit de mindere tracks zijn. Toch is die uitbreiding in line-up wel een goede zet geweest. Nu is Sleepworks door de ‘various oddly shaped gourds’ van Jme en de toetsen van Matt Herron een aangenaam sluimerend indiepop/folktronics album geworden. Een soort minimal Notwist of Efterklang. Melodieën en geluidskronkels waarover Kael Smith met beheerste stem zijn teksten zachtjes zingt. Maar helemaal Kael zou ik het ook wel eens willen horen…
Nog minimaler zijn de keuzes van Khale’s labelgenoot Gregor Samsa. De cd-titel is alleszeggend: Rest. Gregor Samsa mag misschien klinken als de naam van een solo-artiest, maar dat is het niet. Het is een projectteam, waarvan de bandleden alles behalve bij elkaar om de hoek wonen, vernoemd naar een personage uit een boek van Kafka. Via email hebben ze in negen maanden geschaafd aan composities die terug te vinden zijn op Rest. Nou ben ik altijd huiverig bij dit soort projecten, maar in dit geval is die argwaan nergens voor nodig. De negen tracks, die ik voor het gemak maar even schaar onder minimal post-rock, zijn stuk voor stuk smaakvol ingetogen qua sfeer. Sigur Rós zonder IJsland, zeg maar. De zang afwisselend, maar ook samen, gedaan wordt door Champ Bennett en Nikki King. Vanaf het moment dat “The Adolescent” met zijn waterige klanken start zuigt de cd me mee, om me pas na het afsluitende serene “Du Meine Leise” weer los te laten. Een van de hoogtepunten is absoluut het nummer dat de naam van de Nederlandse schilder Jeroen van Aken (beter bekend als Hieronymus Bosch) draagt. Het in ruim acht minuten laag voor laag opgebouwde klankschilderij geeft zelfs na vele draaibeurten nog steeds nieuwe details prijs. Ontroerend in al zijn eenvoud.

mij=Own / Konkurrent & Own / Konkurrent

Artiesten zijn soms maar vreemde wezens. Neem nu Kael Smith. Hij wilde meer diepgang in zijn muziek en zijn teksten. Eigenlijk wild hij in zijn eentje die zoektocht voltooien. Zodat dit zou resulteren in een naakt, maar rijk album. Hij kwam een heel eind. Alleen bedacht hij na tien tracks te hebben geschreven voor zijn debuut-cd dat het toch helemaal anders moest. En dus riep hij de hulp in van wat vrienden en hernoemde het soloproject tot een band die luistert naar de naam Khale. Door deze omkat tot band is Sleepworks nu niet ineens tot een uitbundige cd verworden. Het is zelfs zo dat als de band een expressiever spoor pakt, zoals naar het eind toe in “Meanwhile, As I Await Guests” en het daarop volgende “Calbas”, dit de mindere tracks zijn. Toch is die uitbreiding in line-up wel een goede zet geweest. Nu is Sleepworks door de ‘various oddly shaped gourds’ van Jme en de toetsen van Matt Herron een aangenaam sluimerend indiepop/folktronics album geworden. Een soort minimal Notwist of Efterklang. Melodieën en geluidskronkels waarover Kael Smith met beheerste stem zijn teksten zachtjes zingt. Maar helemaal Kael zou ik het ook wel eens willen horen…
Nog minimaler zijn de keuzes van Khale’s labelgenoot Gregor Samsa. De cd-titel is alleszeggend: Rest. Gregor Samsa mag misschien klinken als de naam van een solo-artiest, maar dat is het niet. Het is een projectteam, waarvan de bandleden alles behalve bij elkaar om de hoek wonen, vernoemd naar een personage uit een boek van Kafka. Via email hebben ze in negen maanden geschaafd aan composities die terug te vinden zijn op Rest. Nou ben ik altijd huiverig bij dit soort projecten, maar in dit geval is die argwaan nergens voor nodig. De negen tracks, die ik voor het gemak maar even schaar onder minimal post-rock, zijn stuk voor stuk smaakvol ingetogen qua sfeer. Sigur Rós zonder IJsland, zeg maar. De zang afwisselend, maar ook samen, gedaan wordt door Champ Bennett en Nikki King. Vanaf het moment dat “The Adolescent” met zijn waterige klanken start zuigt de cd me mee, om me pas na het afsluitende serene “Du Meine Leise” weer los te laten. Een van de hoogtepunten is absoluut het nummer dat de naam van de Nederlandse schilder Jeroen van Aken (beter bekend als Hieronymus Bosch) draagt. Het in ruim acht minuten laag voor laag opgebouwde klankschilderij geeft zelfs na vele draaibeurten nog steeds nieuwe details prijs. Ontroerend in al zijn eenvoud.

Verder lezen“Khale / Gregor Samsa”