Onze Lieve Heer heeft vreemde kostgangers. Langhorne Slim is er muzikaal een van. Jemig dacht ik bij het beluisteren, wat moest ik nu weer schrijven over de nieuwe cd van Langhorne Slim? Op de Wikipedia las ik dat hij ingedeeld wordt in het vakje ‘folk’. Als ik zijn tweede album Langhorne Slim echter aan een pure folkliefhebber zou laten horen dan rent deze heel hard weg. Dat weet ik zeker. Folk als hokje is dan ook veel te beperkt voor wat Langhorne Slim brengt. Ik ben op zoek gegaan naar eerder werk en begrijp de link beter, al zou ik er dan de term singer-songwriter aan vast plakken. Op basis van zijn nieuwe release zou ik er echter nog meer aan toe willen voegen, zoals soul, alt.country, gospel en lo-fi. Het is maar met welke oren je er naar luistert. Langhorne Slim heeft een wat hoge stem waarvan ik me kan voorstellen dat deze toch menigeen zal irriteren. De arrangementen en instrumentarium passen qua cliché vaak niet bij het soort liedje. Liedjes die verder goed in elkaar zitten. Dit maakt Langhorne Slim voor mij een interessante schijf. Eentje die pas langzaam zijn geheimen prijsgeeft.
mij=Kamdo / Munich