Mindless Self Indulgence (MSI) is allang niet meer dat ‘onbereikbare’ supercoole bandje uit ‘The States’ dat maar nooit naar Europa kwam. Inmiddels zijn de twee dames en heren van deze electropunkrock band niet meer weg te slaan van de Nederlandse podia. Nou kan toch maar zo zijn dat de Nederlandse wiet deze band heeft getemd, want op IF klinkt dit (normaal gesproken toch vrij uitbundige) viertal een stuk ingetogener dan op de voorgaande platen en steekt zelfs af tegen het al vrij toegankele You’ll Rebel To Anything dat in 2005 werd uitgebracht. Of is het misschien de verloving (en het uiteindelijke trouwen) van bassiste Lyn-Z met My Chemical Romance zanger Gerard Way? Misschien willen ze in de toekomst het liefst samen toeren en is de kloof tussen de twee bands op het moment nog te groot? Ervaring heeft geleerd dat het aan het publiek in ieder geval niet zou liggen. Wat het ook is, MSI klinkt -spijtig genoeg- niet meer zo brutaal, vulgair en ondeugend zoals het ooit heeft gedaan. De band heeft zijn kenmerkende geluid echter (nog) niet verloren. Jimmy Urine klinkt nog steeds als Jimmy Urine met uithalen en schreeuwerige zang en muzikaal bevat MSI nog steeds dezelfde hoekige riffs/beats. Pluspunten verdient MSI door het volproppen van IF. Zo staan er van single “Never Wanted To Dance” vier remixen op het album, waaronder een samenwerking met The Birthday Massacre die het totaal op 21 tracks brengen. Toch zal IF voor de hardcore MSI voelen als thuiskomen van een koude kermis. Daarentegen zal IF wél een grotere groep (voornamelijk) jongeren kunnen aanspreken dan voorheen.
mij=The End / Suburban