Boven alles is New Cool Collective een geweldige liveband. Helemaal als ze in bigband-bezetting spelen zijn er niet veel betere bands op het podium dan deze band rond Benjamin Herman. De spelvreugde spat er vanaf en de energie golft gelukkig makend de zaal in. Al schijnt niet iedereen die mening te delen. Het zal. Ik vind ze live elke keer weer geweldig. Lastig is we; om de gebundelde kracht van zo’n optreden vast te leggen op cd. Dat is toch anders. Dan komt het vaak neer op schaven, schuren en bijplamuren. Misschien dat ik daarom in eerste instantie misschien ook niet helemaal gelukkig was met de nieuwe studio-cd Out Of Office. Maar na verloop van tijd werd ik toch steeds enthousiaster. Het schijnt dat de band de afgelopen jaren in de tourbus veelvuldig stevige gitaarmuziek voorgeschoteld kreeg van de chauffeur en chef-dj. Dat zal verklaren waarom gitarist Anton Goudsmit veel meer ruimte krijgt om zijn kunsten te vertonen. Het zijn ook juist die tracks die ik het smakelijkst vind. De combinatie van krachtig koperwerk met ronkende gitaren werkt uitstekend in liedjes als “Lang Lang”. Daar staat dan weer tegenover dat ik van een liedje als “Hour Glass” met zijn tjirpende dwarsfluit en conga’s bloedje nerveus wordt. Het is een van de weinige dissonanten op een plaat die verder bijna zo goed is als een optreden van de band. Dat is een hele prestatie.
Ook Zuco 103 kan prat gaan op een excellente livereputatie. Met boegbeeld Lilian Vieira als stralend middelpunt. Dit heb ik overigens van horen zeggen. Tot nu toe heb ik de band namelijk helaas nog nooit aan het werk gezien op het podium. Ik hoop wel dat dit snel verandert, want ik kan me niet voorstellen dat Vieira op het podium niét ontwapenend is. Dat moet wel met zonnige muziek zoals Zuco maakt. Hun nieuwe cd After The Carnaval klinkt meer in balans dan op voorganger Whaa! Dat komt volgens mij doordat ten opzichte van die cd flink gesneden in de hoeveelheid aangesleepte elektronica. De latin ondertoon is natuurlijk nog alom dik aanwezig. Laat dat maar aan Vieira – die is ten slotte van oorsprong Braziliaanse – en haar twee kompanen drummer Stefan Kruger en toetsenist Stefan Schmid over. Maar er is meer speelruimte voor de invloeden uit pop, rock en jazz op deze manier en dat komt het geheel ten goede. Het zwoele element verdwijnt daardoor natuurlijk niet. Het klinkt in een track als “Bejia A Mim” broeieriger. Geschikt voor in een verhitte nachtclub, maar ook om op te doezelen in je hangmat. Al zul je op het swingende “Begrimed” slecht stil kunnen liggen.
mij=Dox / Coast to Coast & Dox / Coast to Coast