Als je weet hoe het typische Excelsior-geluid klinkt dan ben je hoogstwaarschijnlijk de vijfentwintig gepasseerd. In 1996 werd het label opgericht en het stond bekend om een eigen gitaarpopgeluid met bands als Daryll-Ann, Caesar en Johan. Een aantal jaren geleden zag ik The Kevin Costners in het Nijmeegse Doornroosje spelen. Als er een label genoemd werd waarop hun muziek op zou moeten verschijnen dan was dit het Excelsior-label. Excelsior had echter al die andere bands al in huis. Mogelijk dat Excelsior daarom (nog) niet thuis gaf. Na het winnen van de Roos van Nijmegen (2004) en de Grote Prijs van Nederland (2006) komt hun debuut dan eindelijk uit. Of dit aan het verscheiden van Daryll-Ann, en inmiddels ook van Caesar, lag weet ik niet, maar The Kevin Costners brengen Come On In uit bij Excelsior. Met huisproducer Frank Hagenaars die e.e.a. afmixte. Hij was naast Peter Crosbie ook betrokken bij de opnames. Come On In klinkt gelukkig beter dan je van de foeilelijke hoes zou verwachten. Het vijftal maakt fijne toegankelijke liedjes. Het geluid van de band is helder, maar het lijkt wel of er iemand op de rem trapt. Zo weigert “Too Hard Won” dat o-zo stoer begint helemaal los te gaan. De liedjes, geschreven door Bouke Zoete en Sjors van der Meulen, lijken echter de perfecte muziek voor een mooie zomeravond op een terras met een lekker glas bier. En dat is helemaal niet negatief bedoeld. Ik drink graag een biertje. Maar dan wel graag een wat eigenwijs biertje, want hoe fijn toegankelijk het ook is -ik zit nu met paaah pahpahpah in mijn hoofd-, af en toe zitten er toch onverwachte wendingen in.
Om deze release te vieren doen we ism Excelsior een prijsvraag. En deze keer geven we eens geen cd’s weg of concertkaartjes maar een Kevin Costners-deurmat. Doe vooral mee met onze prijsvraag.
mij=Excelsior / V2