Misschien wel de merkwaardigste release die ik ooit onder mijn neus heb gehad, is De-Grunged van Disturbing Foresights. Deze Haagse band bestaat al jaren niet meer en het product dat voor me ligt is een cd uit 1993 die destijds nooit het daglicht heeft gezien. Destijds slaagde een platenmaatschappij erin de zaken zo te verknoeien dat dit werk uiteindelijk op de plank bleef liggen. Deity Down Records heeft het op zich genomen om de opnamen alsnog uit te brengen. Terecht, want wat de band hier laat horen is zeker de moeite waard. De funkmetalhardcorerap is wel typisch iets uit de jaren negentig, maar nog steeds erg prettig om te beluisteren. Een deel zit dicht bij Nederlandse acts uit die tijd als Gotcha! en La Lupa, maar het grootste deel doet denken aan Ice-T’s Bodycount. Zoals ik al zei, typisch jaren negentig. Razend origineel is het allemaal niet, het genre is inmiddels op sterven na dood, maar destijds zou dit beslist geen slecht figuur geslagen hebben. Deze release is dan ook veel te laat, maar nog steeds volstrekt gerechtvaardigd.
Een andere Nederlandse release met klanken van weleer is More Ska, More Guitar van Skaguitar. Het waarom van het “weleer” zal daarmee al duidelijk zijn. Wie werd er destijds niet vrolijk van de klanken van Madness, The Specials en The Selecter? Ik wel, ook al was ik toen al helemaal into gerontorock. Bob van Houten en Gerben Rienk Visser vormen Skaguitar. In 2001 was het een project, inmiddels is het hun hoofdbezigheid. Ze krijgen hulp van de nodige bekende namen uit de popscene, met die van Mark Foggo wellicht als bekendste. Ik zat klaar om enorm te gaan genieten, maar daar is het helaas niet van gekomen. De kundigheid is er wel, maar de sprankeling blijft uit en daarmee de vrolijkheid die ska zo onweerstaanbaar maakt. De heren zijn zeer kundige gitaristen met hun wortels hoorbaar in de jazz. Juist dat maakt dat het allemaal net iets te braaf en netjes is. Het grotendeels instrumentale karakter helpt dan ook niet echt. Misschien dat een live-album met deze songs wel de goede sfeer meegekregen zou hebben. Nu blijft het een album met aardige songs, maar niet goed genoeg om het dertien tracks lang spannend te houden.
mij=Deity Down Records / Eigen beheer & SG / Eigen Beheer